რუსეთის მიერ ოკუპირებული ბაზარი და ისევ ნაგავსაყრელზე გადაყრილი კარტოფილი

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ. პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

თეორიული ლექცია/დისკუსია
გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected]

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

Տեսական դասախոսություն/քննարկում
Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

რუსეთის მიერ ოკუპირებული ბაზარი და ისევ ნაგავსაყრელზე გადაყრილი კარტოფილი

ჯავახეთში წამყვანი დარგები მეკარტოფილეობა, მესაქონლეობა და მარცვლეული კულტურებია. თავისი პოტენციალით ჯავახეთს შეუძლია დიდი წვლილის შეტანა საქართველოს ეკონომიკის განვითარებაში, თუმცა ეს რეგიონი ისევ ღარიბი და განუვითარებელი რჩება. არა და ჩვენ ხალხს არ ეზარება შრომა და გაჭიანურებული ზამთრის, ჩამოშლილი ინფრასტრუქტურის და დაბალი მხარდაჭერის გარეშე აგრძელებს შრომას მიწაზე. ჯავახეთში უკვე 3 კვირაზე მეტია, რაც კარტოფილის მოსავლის ამოღების პროცესი დასრულდა. კარტოფილს იღებენ კაცები, ქალები, ბავშვები. კარტოფილი ხომ მათი მეორე პურია?! თუმცა, როგორც ყოველ წელს, წელსაც ჯავახეთში დიდ პრობლემას წარმოადგენს კარტოფილის (ისევე როგორც სხვა როდუქტის (რძე, ყველი, ქერი, შვრია, ხორბალი და სხვა)) რეალიზაციას. ჯავახეთში მცხოვრებმა ფერმერებმა გაზაფხულზე შარშანდელი მოსავლის გაყიდვაც კი ვერ შეძლეს და ათეული ტონობით კარტოფილი ნაგავსაყრელზე დატოვეს. დღეს ახლად მიღებული მოსავალი ისევ არ იყიდება და ფერმერი ისევ ვერ ახერხებს მისი შიშველი შრომით მიღებული მოსავლის რეალიზაციას.

კარტოფილის რეალიზაცია ახალქალაქში სოფლის მეურნეობის განვითარების ერთ-ერთ ძირითად ბარიერად იქცა. რაში მდგომარეობს ეს ბარიერი? რატომაა ასეთი რთული სოფელში მცხოვრები გლეხისთვის საკუთარი მძიმე შრომით მოპოვებული მოსავლის რეალიზაცია?

ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა ძალიან მარტივია და ერთი წინადადებაც მყოფნის. ესაა სახელმწიფოს გულგრილობა საკუთარი ღარიბი მოქალაქეების მიმართ, რომელსაც სულ უფრო მეტად აღარ ესმის გლეხების რეალური საჭიროებები და გამოწვევები.

ჩემი აზრით, პირველი ნაბიჯი, რაც ჩვენმა მთავრობამ უნდა გადადგას პრობლემის მოსაგვარებლად, ეს რუსეთიდან და ბელორუსიდან კარტოფილის, მარცვლეულის, ხორცის იმპორტის რეგულირება, შემცირება და დაბეგვრაა. საქართველოში მოყვანილი კარტოფილის ფასი თვითღირებულებასაც ვერ ანაზღაურებს, რადგან რუსეთიდან შემოტანილი პროდუქცია, ადგილობრივს კონკურენციას უწევს და ამარცხებს. ამ პირობებში საქართველოში მოყვანილი ტონობით მოსავლის ადგილზე გაყიდვა, რომ არაფერი ვთქვათ მის ექსპორტზე გატანაზე, ვერ ხდება. საქართველოში კარტოფილის იმპორტი გაზრდილია 577%-ით. საქართველოში წელს კარტოფილის იმპორტის 37%-ი რუსეთზე მოდის, ხოლო 33%-ი ბელორუსზე. ეს იმ დროს, როდესაც საქართველოში კარტოფილის წარმოება, წლიურად 200 ათას ტონაზე მეტია.

ამ პირობებში, როდესაც ცენტრალურ და ადგილობრივ ხელისუფლებას არ გააჩნია, სოფლის მეურნეობაში წარმოებული პროდუქციის სარეალიზაციო პროგრამა და კონკრეტული დარგების მხარდაჭერის სპეციალური მიდგომები, ადგილობრივ ბაზრის ოკუპაციას რუსული კარტოფილი ახდენს. იმ დროს როდესაც რუსეთს აქვს ოკუპირებული საქართველოს 20 პროცენტი, ის ქართული ბაზრის ოკუპაციასაც ახდენს. მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთი აგრესიული ომს აწარმოებს უკრაინაში და დასავლეთის ქვეყნები რუსეთის ეკონომიკური სანქცირების რეჟიმზე არიან გადასულები, საქართველოს ხელისუფლებამ ქართული ბაზარი რუსეთისთვის ღია და უკონტროლო სივრცედ აქცია. ამ პოლიტიკით დღეს სხვა რეგიონის გლეხების მსგავსად, ჯავახეთის გლეხები გამორჩეულად ზიანდებიან.

დღეს კარტოფილი თვითღირებულებაზე დაბალ ფასად იყიდება და სახელმწიფოს არ აქვს წარმოებული პროდუქტის შესყიდვის გეგმა, ან სარეალიზაციო ადგილები, რომელიც ფერმერის საქმეს კიდევ უფრო ართულებს. ფერმერი, რომელიც 70 ტონა გასაყიდი კარტოფილი აქვს ამბობს: „ვმუშაობ, ვწვალობ, მაგრამ მოსავალს, რომელსაც ვიღებ ნაგავში ვყრი, იმიტომ რომ ვერსად ვყიდი. რა აზრი აქვს ჩემს შრომას?!“

სამწუხაროა, რომ ჩვენს ფერმერებს, რომლებიც მიწას, მძიმე კლიმატს და ჩამორჩენილ ინფრასტრუქტუას ებრძვიან და ქვეყნისთვის საარსებო პროდუქტებს აწარმოებენ, ასეთი პრობლემა აქვთ. ხშირ შემთხვევაში კი სოფლის სამინისტრო დამნაშავედ ხედავს თავად გლეხს ხედავს, თითოს პრობლემის თავი ის არის, რომ გლეხი არ ფლობს თანამედროვე სოფლის მეურნეობის უნარებს მარკეტინგის და მენეჯმენტის სფეროში, რის გამოც ის ღარიბი და დამარცხებული რჩება. ეს მიდგომა აბსურდულია და სახელმწიფოს მხრიდან საკუთარი პასუხისმგებლობის გადაფარვას უფრო გავს. როგორ შეძლებს საშუალო ფერმერი ან გლეხი ოკუპირებულ ბაზართან დაპირისპირებას?! როგორ წარმოგვიდგენია ეს სახელმწიფოს მხრიდან ამ სფეროს რეგულირებისა და წარმოების დარგების სპეციალური მხარდაჭერის გარეშე?!

სახელმწიფომ უნდა მიიღოს ზომები პრობლემების მოსაგვარებლად, წინააღმდეგ შემთხვევაში ფერმერები უბრალოდ უარს იტყვიან მომდევნო წლებში კარტოფილის დათესვა-მოყვანაზე და ჩვენს რეგიონს უიმედობის და მიტოვებულობის უფრო მძიმე გრძნობა და გაგება მოიცავს. ალბათ კიდევ უფრო მეტი ადამიანი აირჩევს მიგრაციის და რეგიონის დატოვების გზას.

ის რომ ჯავახეთიდან ამ ყველაფრის შესახებ არ ისმის ხმა, არ ნიშნავს რომ ყველაფერი კარგადაა. ჩვენ მივეჩვნიეთ შეგუებას, დუმილს და იმას, რომ მარტოები ვრჩებით ჩვენს პრობლემებთან. როგორც ყოველ წელს ადგილობრივი სახელისუფლებო წარმომადგენლები წელსაც აცხადებენ მოითმინეთ და ყველაფერი ერთ ან ორ კვირაში დალაგდებაო. მაგრამ რა თქმა უნდა არაფერი შეიცვლება. არაფერი იცვლება უკვე რამდენიმე ათეული წელია.

არც არაფერი შეიცვლება, სანამ კარტოფილის იმპორტი ამ მასშტაბით ხდება მეზობელი ქვეყნებიდან (რუსეთიდან და ბელორუსიდან). ეროვნული ინტერესების დაცვა და კომპანიების სოციალური პასუხისმგებლობა მოითხოვს, ადგილობრივი წარმოებისთვის უპირატესობის მინიჭება. განსაკუთრების კი კვების სფეროში, რომელიც კვების უსაფრთხოებისთვის დიდ იდეასაც უკავშირდება.

კარტოფილი ჩვენი მეორე პურია და თუ ეს რეალობა არ შეიცვალა, ჩვენი ისედაც პერიფერიული, დავიწყებული და ღარიბი რეგიონი, კიდევ უფრო გაღარიბდება. მშრომელი, ნატანჯი გლეხის იმედის დაკარგვაზე უსამართლო და მძიმე არაფერია.