“ოფშორების კანონი” მავნე საგადასახადო შეღავათებს აწესებს და საქართველოს ბიუჯეტს აზიანებს.
საკანონმდებლო ცვლილებების თანახმად, ოფშორულ ქვეყანაში რეგისტრირებული უცხოური საწარმოს მიერ საკუთარი აქტივების ქართულ კომპანიაზე 2028 წლამდე გადაცემა, საშემოსავლო, ქონების, მოგებისა და იმპორტის გადასახადებისაგან გათავისუფლდა.
განსაკუთრებით საყურადღებოა, რომ საგადასახადო შეღავათი ეხება ოფშორული კომპანიის მიერ ქართული კომპანიისათვის ისეთი აქტივების გადაცემას, რომელთა რეალიზაციიდან მიღებული შემოსავალიც საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავლად მიიჩნევა. ამდენად, მოგების გადასახადის ნაწილში საგადასახადო შეღავათი შეეხება არა უცხოური აქტივების საქართველოში გადმოტანას, არამედ საქართველოში არსებული აქტივების პირდაპირი მესაკუთრის ცვლილებას მხოლოდ იმ პირობით, თუ კი აქტივების ბენეფიციური მფლობელი იგივე ფიზიკური პირი/პირთა ჯგუფი იქნება.
ამ გზით, საკანონმდებლო ცვლილება ერთგვარ საგადასახადო ვაკუუმს ქმნის იმ ქართული საწარმოებისათვის, რომლებიც დაგროვებულ მოგების დივიდენდად გადანაწილების ნაცვლად, საკუთარი დამფუძნებლისგანვე იყიდიან საქართველოში არსებულ ქონებას, რითაც, ქართული კომპანიის მიერ დაგროვილი მოგება ოფშორულ ქვეყანაში გადავა ნასყიდობის ღირებულების სახით, რაც საკანონმდებლო ცვლილების შესაბამისად, მოგების 19,25%-იანი გადასახადით აღარ დაიბეგრება.
2024 წლის 2 ოქტომბერს, ფინანსთა მინისტრმა ბრძანება გამოსცა, რომლითაც ამ შეღავათით სარგებლობის აუცილებელი წინაპირობად, ქართული კომპანიისათვის აქტივების უსასყიდლოდ გადაცემა განისაზღვრა- ერთი შეხედვით, ფინანსთა მინისტრის ბრძანებას საქართველოდან მოგების დაუბეგრავად გატანის თანმხლები სამართლებრივი უზუსტობა უნდა გამოესწორებინა.
თუმცა, ერთი მხრივ, გარიგების უსასყიდლოდ დადების მოთხოვნა წინააღმდეგობრივია საქართველოს საგადასახადო კოდექსთან, ხოლო, მეორე მხრივ, კი კანონის ამოქმედებასა და ბრძანების გამოცემამდე ოთხ თვიან შუალედში, ოფშორულ კომპანიებს, აქტივების ქართული საწარმოებისათვის მიყიდვისა და შეღავათებით სარგებლობისათვის საკმარისი დრო უკვე მიეცათ.