ჯავახეთი კაცების გარეშე

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ. პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

თეორიული ლექცია/დისკუსია
გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected]

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

Տեսական դասախոսություն/քննարկում
Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

ჯავახეთი კაცების გარეშე

ფოტო: სოფო აფციაური

ჯავახეთში წელიწადის მხოლოდ ორი დროა - გაზაფხული და სასტიკი ზამთარი. ჩვენი ოჯახებიც ორ დროში ცხოვრობენ - მამაკაცებთან ერთად და მათ გარეშე. მამაკაცებთან თანაცხოვრება შესაძლებელი ხდება ზამთარში, ზამთრის ლამაზ დღესასწაულზე, ახალ წელს, როდესაც მამაკაცები თავიანთ სოფლებში, თავიანთ ოჯახებში ბრუნდებიან. დარჩენილი 9 თვე კი ისინი შრომით მძიმე მიგრაციაში მიდიან.

კაცების გარეშე ცხოვრება, ქალების შრომით, ეკონომიკურ და საოჯახო ტვირთებს აორმაგებს.

ჯავახეთის სკოლების მამრობითი სქესის მოსწავლეების ნახევარი მაინც, სკოლის დამთავრების შემდეგ, ნაცვლად იმისა, რომ სწავლა განაგრძოს, მიიღოს განათლება, ამზადებს საბუთებს და მიდის საზღვარგარეთ (ძირითადად რუსეთში) სამუშაოდ. იქ არსებული პირობები კი 17-18 წლის ბიჭების ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ჯანმრთელობისთვის საფრთხეა.

და რატომ მიდიან ეს ბიჭები? უნდათ მათ ეს თუ აძალებენ?

არა, ძალით თითქმის არავინ აძალებს, მაგრამ ფსიქოლოგიური ზეწოლა თვალსაჩინოა. ძალიან ბევრი მშობელი ხშირად ეუბნება თავის შვილს, რომ მათ არ აქვთ იმდენი თანხა, რომ მისი სწავლის საფასური გადაიხადონ. ძალიან ბევრი მასწავლებელი თვითონ ამბობს, რომ კარგად სწავლა კარგია, მაგრამ გონებით და განათლებით ფულს მაინც ვერ იშოვითო, და ამის ყველაზე ნათელ მაგალითად საკუთარი თავები მოჰყავთ. ასევე, ძალიან ბევრი მათზე უფროსი ბიჭი, როდესაც მშობლიურ სოფლებში ბრუნდება ახალი მანქანებით და ტანსაცმლით, ირწმუნება, რომ იქ ფულს ჰაერიდან იღებენ, როცა დიპლომით საჭმლის ფულსაც ვერ იშოვიდნენ.

და ნეტა რის ფასად არის ნაშოვნი ეს თანხა?

სანამ ამ კითხვაზეც ვიმსჯელებთ, განვიხილოთ ყველაზე მნიშვნელოვანი - რატომ მიდიან ეს პატარა ბიჭები და მამაკაცები? ნეტავ, აქ არავინ ენატრებათ? ნეტავ მარტივია, წელიწადის 10 თვე გაატარო უცხო მიწაზე, უცხო ადამიანებთან? ნეტავ აქ არ შეუძლიათ ის ფიზიკური შრომა, ფულის შოვნა, აქ არ არის სამუშაო/სამსახური?

არა! მათაც ენატრებათ თავიანთი დედები, ცოლები, შვილები, შეყვარებულები, მეგობრები, მაგრამ აქ მათთვის სამუშაო ან სამსახური აღარ არის. სამწუხაროდ, სახელმწიფოს დიდად არ აინტერესებს ულამაზესი ჯავახეთის მოსახლეობა, რომელსაც უბრალო, ქვეყანაში არსებულ ყოველდღიურ ინფორმაციაზეც კი არ აქვს ხელმისაწვდომობა. აქ ჯერ კიდევ სახელმწიფო ენასაც სრულყოფილად ვერ ფლობენ და სამსახურს პოვნა ხომ წარმოუდგენელია? მაგრამ ამ ყველაფრის პასუხისმგებლობა მარტო ამ ადამიანებზე არ მოდის, ეს სახელმწიფოს პოზიტიური ვალდებულებაა, ასწავლოს ენა, შექმნას სამუშაო ადგილები, მოიზიდოს საკუთარი მიწის შვილები, რომ დარჩნენ აქ და ამ ქვეყნისთვის გააკეთონ იმის ნახევარი მაინც, რასაც წლები ყოველდღიურად აკეთებენ უცხო ქვეყნებში.

მათ მიერ ნაშოვნი თანხა კი ძალიან დიდი დანაკარგის ფასად არის მოპოვებული, მაგრამ მათ უკვე წინააღმდეგობის გაწევის, ან პრეტენზიის გამოთქმის სურვილი არც აქვთ, რადგან ამის საფუძველი აღარც ჩანს.

მათ კი ეკარგებათ ჯანმრთელობა, განათლების მიღების, ახლობლების, მშობლების ნახვის საშუალება. იცით, კიდევ რა ეკარგებათ? - შვილების პირველი ნაბიჯების ნახვის, პირველი სიტყვის მოსმენის, პირველი შეხების საშუალება, ეკარგებათ ცოლების მიმართ სიყვარული და ინტერესიც კი, რადგან იქ, რუსეთში, მათ უკვე ახალი ცოლები ჰყავთ.

თქვენი აზრით, ამ ყველაფრით არ ირღვევა ქალების ყველაზე ბაზისური უფლებები?

დაქორწინების მერე, როდესაც იგებენ, რომ ცოლი უკვე ორსულადაა, ქმარი ემზადება წასვლისთვის. ამის მერე გოგო რჩება დედამთილ-მამამთილთან, მისი მეუღლე კი მიდის საზღვარგარეთ. იქიდან ბრუნდებიან ახალი წლიდან რამდენიმე კვირით ადრე და მაქსიმუმ 2 თვეში კიდევ უკან მიდიან. სამწუხაროდ, ამ ხნის განმავლობაში გოგოსაც ჰგონია, რომ მისი ვალდებულებაა და ნორმალურია, ქმარს ხედავდე წელიწადში ერთი თვე. ამასობაში, მეუღლეც თუ ქვეყანაში არ არის, რძალს არ აქვს უფლება, იმუშაოს ან სახლიდან დიდი ხნით გავიდეს.

ამ ძალიან სამწუხარო და უხეში მაგალითების მერე, რომელიც რა თქმა უნდა, ჯერ ყველაფერი არ არის, რას ფიქრობთ, ამ ოჯახებს რამდენად უღირთ ის თანხა, რომელსაც შოულობენ საზღვარგარეთ, ან რამდენადაა სამართლიანი სახელმწიფო თავისი მოქალაქეების მიმართ?

ულამაზესი და უნიკალური ბუნების მქონე ჯავახეთს, რომლის ყველა კუთხეში დიდი ისტორიაა, სამწუხაროდ, არ გააჩნია იმდენი ძალა, რომ დამოუკიდებლად განვითარდეს, ჰქონდეს ის ყველანაირი პირობა, რაც საჭიროა უსაფრთხო და ბედნიერი ცხოვრებისთვის. ეს ყველაფერი ჩვენი სახელმწიფოს და შემდგომში უკვე, ჩვენი მოქალაქეების ვალდებულებაა. ძალიან ბევრი სახლი დგას ნახევრად დანგრეულ მდგომარეობაში ამ ულამაზეს ჯავახეთის სოფლებში, ზოგი სოფელი კი ბოლო 10-20 წლის მანძილზე საერთოდ უპატრონოდ დარჩა.

საბოლოო ჯამში კი, ამ მდგომარეობის გამოსწორება თუ არ ვცადეთ და არ შევქმენით ის ყველა საჭირო პირობა, რომ აქაურმა ხალხმაც იმუშაოს, ისწავლოს, განვითარდეს, მალე არათუ ჯავახეთი დარჩება მამაკაცების გარეშე, არამედ საქართველოში გვექნება მთლიანად ცარიელი და დანგრეული ჯავახეთი, რომელსაც სინამდვილეში შეუძლია, გახდეს ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი, მრავალფეროვანი ტურისტული და ეკონომიკური ადგილი ქვეყანაში.