[Skip to Content]

სიახლეების გამოწერა

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შერჩევა დაიწყო/Ջավախքում մեկնարկել է Քննադատական ​​քաղաքականության դպրոցի մասնակիցների ընտրությունը

 

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.  

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ.  პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა  და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

  • თეორიული ლექცია/დისკუსია
  • გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
  • შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
  • პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

  • სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
  • ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
  • სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
  • ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
  • ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
  • კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს  მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected] 

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

 

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում  է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ  (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

  • Տեսական դասախոսություն/քննարկում
  • Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
  • Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
  • Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

  • Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
  • Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
  • Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
  • Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
  • Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
  • Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։ 

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

სასამართლო სისტემა / ანალიტიკური დოკუმენტები

შეჯიბრებითი სისხლის სამართლის პროცესის კრიტიკისთვის: ბარიერები სიმართლის დადგენის გზაზე

სამართლებრივი დავების გადაწყვეტის ორი ძირითადი გზა შეჯიბრებითი და ინკვიზიციური პროცესებია. ზოგადი განმარტების თანახმად, მათ შორის ფუნდამენტური განსხვავება იმაში მდგომარეობს, თუ ვინ წარმართავს და აკონტროლებს პროცესს.[1] ინკვიზიციურ მოდელში, სასამართლო უშუალოდაა ჩართული საქმის გადაწყვეტის საკითხში, კერძოდ, მოსამართლეები იწყებენ სასამართლო პროცედურებს, აგროვებენ მტკიცებულებებს და განსაზღვრავენ, თუ როგორ უნდა გაიხსნას საქმეში არსებული სამართლებრივი და ფაქტობრივი გარემოებები.[2] ასევე, ნიშნავენ მოწმეებსა და ექსპერტებს, კითხავენ მათ და განსაზღვრავენ ჩვენებების ღირებულებას.[3] საპირისპიროდ, შეჯიბრებით პროცესში საქმის მიმდინარეობა მთლიანად მხარეებს აქვთ მინდობილი (მათ იურისტებს, რომლებიც ახორციელებენ მოწმეთა დაკითხვას),[4] მოსამართლე კი ნეიტრალური „არბიტრის“ ფუნქციას ასრულებს: ის კი არ აწარმოებს დამოუკიდებელ კვლევა-ძიებას, არამედ აფასებს მხარეების მიერ სასამართლოს წინაშე წარმოდგენილ მტკიცებულებებს და წყვეტს საქმეს არსებული ფაქტებისა და არგუმენტების გათვალისწინებით.[5]

სისხლის სამართლის პროცესის უმთავრესი მიზანი იმის დადგენაა, თუ „რა მოხდა სინამდვილეში.“ „სიმართლის დადგენა“ ან „სიმართლისა და სამართლიანობის“ მიღწევა, სისხლის სამართლის პროცესის აღიარებული და პირველადი მიზნებია.[6] ამასთან, მნიშვნელოვანია იმის დადგენა, თუ რას შეიძლება ნიშნავდეს „სიმართლე“ სისხლის სამართლის პროცესის მიზნებისთვის. ამ საკითხზე ორი გაბატონებული მიდგომა შეიძლება გამოიყოს: შესაბამისობის თეორია, რომლის მიხედვითაც განაჩენი მაშინ არის სწორი, როცა ის რელურად მომხდარ გარემოებებს შეესაბამება.[7] ამდენად, ამ თეორიის თანახმად, „სიმართლე“, „ოქროს დაფარული ნაწილია,“ რომლის აღმოჩენა და დღის შუქზე გამოტანაა საჭირო. საპირისპიროდ, კონსენსუსის თეორია სკეპტიკურად უყურებს „რელურად მომხდარი ფაქტების“ a priori არსებობის იდეას და მიუთითებს, რომ „სიმართლე“ უნდა განიმარტოს იმგვარად, როგორც ამაზე შეთანხმდებიან გონიერი ადამიანები სრული და სამართლიანი განხილვის შემდეგ.[8]

სამეცნიერო ლიტერატურაში მიუთითებენ, რომ შესაბამისობისა და კონსენსუსის თეორიების გავრცელება სამართლებრივ სისტემებში დიდწილად განსაზღვრავს კიდეც პროცესის ინკვიზიციურობისა და შეჯიბრებითობის ბუნებას. ინკვიზიციური მოდელი შესაბამისობის თეორიას ეყრდნობა, შეჯიბრებითი კი - კონსენსუსისას.[9] თუმცა, კონსენსუსის თეორიის კრიტიკისთვის უნდა ითქვას, რომ ის სიმართლის არსს კი არ განმარტავს, არამედ მისი დადგენის შესაძლო საუკეთესო გზებზე ამახვილებს ყურადღებას. რეალურად, ამას არც პირველი მოდელი გამორიცხავს. მეტიც, ლოგიკური და გონივრულია, რომ ჭეშმარიტი ფაქტების დადგენა სრული და სამართლიანი გამოძიების შედეგად უნდა მოხდეს.

შეჯიბრებით პროცესში სიმართლის დადგენის მნიშვნელობა ეჭქვეშ არაა დაყენებული. ამერიკულ სასამართლო გადაწყვეტილებებში ხშირად შევხვდებით ნათქვამს, რომ „პროცესის ძირითადი მიზანი სიმართლის განსაზღვრაა...“ მოსამართლე დევიდ პეკი (David W. Peck) სულაც მიუთითებდა, რომ „სიმართლე და სწორი შედეგი მოსამართლისთვის არა უბრალოდ „ძირითადი,“ არამედ ერთადერთი მიზანია.“[10] ამდენად, წინამდებარე კვლევის მიზანი არაა იმ თეზის ეჭქვეშ დაყენება, რომ შეჯიბრებითი პროცესის საბოლოო მიზანიც, ინკვიზიციურის მსგავსად, იმის გარკვევაა, თუ „რა მოხდა სინამდვილეში“ (რადგან ეს მიზანი რომელიმე სამართლის სისტემის საკუთრება კი არა, ზოგადად მართლმსაჯულებისა და სამართლიანი სასამართლოს პრინციპის ქვაკუთხედია). სტატიაში მოყვანილი ინფორმაცია იმის დადგენას ემსახურება, შეჯიბრებითი სისტემა, პრინციპების თეორიული განმარტებითა და დამკვიდრებული პროცედურების გამოკვლევით, საბოლოოდ, რამდენად ახერხებს ზემოთქმული მიზნის მიღწევას და რა აბრკოლებს მას ამ პროცესში. ამასთანავე, სტატიის მიზანი არ არის, შეჯიბრებითი პროცესის საპირწონედ ინკვიზიციური პროცესის უპირატესობა წარმოაჩინოს. კვლევის პირველადი ფოკუსი შეჯიბრებით პროცესში სიმართლის დადგენის კუთხით მდგარი გამოწვევებია, ხოლო წარმოდგენილი ფაქტები და ინფორმაცია უმთავრესად სწორედ შეჯიბრებითი მოდელის წიაღში აღმოცენებულ კრიტიკას ეფუძნება.

შეჯიბრებითი სისტემის ისტორიული წინაპირობები

შეჯიბრებითი სისტემის დამკვიდრების ლოგიკა და ტრადიცია კარგად იხსნება აშშ-ის მაგალითზე. ერთ-ერთი მკვლევარი მიუთითებს, რომ „დამფუძნებელ მამებს, რომლებიც მეფის ავტოკრატიული სასამართლო სისტემის წინააღმდეგ ილაშქრებდნენ, ერთი მხრივ აღმასრულებელი შტოსგან ფედერალური სასამართლო დამოუკიდებლობის, ხოლო მეორე მხრივ, ხალხისთვის არსებითი სასამართლო ძალაუფლების მინიჭების გარანტირება სურდათ.“ შედეგად, შეჯიბრებით ფილოსოფიას დაეფუძნა ფედერალური სისხლის სამართლის სისტემის კონსტიტუციური, პროცედურული და ეთიკური სტრუქტურები.[11]

აშშ-ის კონსტიტუცია სასამართლო ხელისუფლებას ანიჭებს უფლებამოსილებას, გადაწყვიტოს „საქმეები“ (cases) და „დავები“ (controversies).[12] „საქმეებისა და დავების“ პრინციპი ფედერალური სასამართლო სისტემის შეზღუდული, შეჯიბრებითი ბუნების საფუძვლად მიიჩნევა. როგორც მოსამართლე მარშალმა მიუთითა  Marbury v. Madison-ის საქმეში, სასამართლოები ინდივიდთა უფლებრივ საკითხებს წყვეტენ და, ამდენად, უნდა ერეოდნენ აღმასრულებლის უფლებაში, გამოიყენოს კანონის იძულება. ეს შეზღუდვა სასამართლოებს ავალდებულებს, გადაწყვეტილებები მიიღონ „კონკრეტული სამართლებრივი გარემოებების საფუძველზე, რომლებიც გამოხატულია კონკრეტულ შემთხვევებში და არა აბსტრაქციებში“, ხოლო მხარეებს აღჭურავს ავტონომიურობის პრინციპით, რათა დაიცვან საკუთარი უფლებები.[13] ამდენად, აშშ-ის სამართლებრივ სისტემაში შეჯიბრებითი პროცესის დაეფუძნა რეაქციას, დამკვიდრდა კონსტიტუციურად და ამოიზარდა სასამართლო პრაქტიკიდან. ეს უკანასკნელი ითვლება კიდეც შეჯიბრებითი სისტემის მთავარ შემოქმედად.[14]

აშშ-ში შეჯიბრებითი სისტემა ითვლება ხელისუფლების დანაწილების პრინციპის ერთ-ერთ გამოხატულებადაც. უზენაესმა სასამართლომ გამორიცხა მოსამართლეების, როგორც პოლიტიკის შემოქმედების საქმიანობა და პრაქტიკით დაადგინა, რომ ისინი მხოლოდ კანონის განმმარტებლები უნდა იყვნენ.[15] ამ მიდგომის თანახმად, ლიმიტირებული სასამართლო ხელისუფლება არა მხოლოდ იცავს პოლიტიკის შემოქმედ ხელისუფლების შტოებს, არამედ თავად სასამართლოს უხსნის გზას, რომ მხარეებს მისცეს საკუთარი უფლებების დაცვის შესაძლებლობა მიუკერძოებელი ორგანოს წინაშე.[16]

შეჯიბრებითი და ინკვიზიციური მოდელები შეიძლება აიხსნას არა მხოლოდ იმის მიხედვით, თუ როგორ ანაწილებენ ძალაუფლებას და რა პასუხიმგებლობას აკისრებენ ისინი სხვადასხვა სამართლებრივ აქტორებს (მოსმაართლე/ნაფიცი მსაჯულები, პროკურატურა და დაცვის მხარე), არამედ უფრო ფართოდ, ეს ორი სისტემა განსხვავებულ სამართლებრივ კულტურებს აფუძნებს, განსხვავებული პროცედურული წესებითა და იმით, თუ როგორ უყურებენ ისინი სისხლის სამართლის საქმის განხილვისა და გადაწყვეტის ბაზისურ გარემოებებს.[17] ბევრ ქვეყანაში, ამერიკული გავლენების გავრცელებისა და ამერიკანიზაციის პროცესის ერთ-ერთ გამოვლინებად შეიძლება შეჯიბრებითი პროცესის ან მისი ცალკეული ელემენტების დამკვიდრებაც ჩაითვალოს, რამაც კონტინენტური სამართლის ფრაგმენტაციაც გამოიწვია.[18]

 

სრულად შეგიძლიათ გაეცნოთ მიმაგრებულ დოკუმენტში. 

შეჯიბრებითი_სისხლის_სამართლის_პროცესის_კრიტიკისთვის_1562746532.pdf

სქოლიო და ბიბლიოგრაფია

 

[1] Erin C. Blondel, Victims' Rights in an Adversary System, Duke Law Journal, Vol. 58, No. 2, 2008, p. 241, ხელმისაწვდომია: https://www.jstor.org/stable/40040652?seq=5#metadata_info_tab_contents

[2] იქვე.

[3] Bruno Deffains and Dominique Demougin, The inquisitorial and the adversarial procedure in a criminal court setting,  Journal of Institutional and Theoretical Economics (JITE), 2008, p. 2, ხელმისაწვდომია: https://www.researchgate.net/publication/5174463_The_Inquisitorial_and_the_Adversarial_Procedure_in_a_Criminal_Court_Setting

[4] იქვე.

[5] Erin C. Blondel, დასახელებული ნაშრომი, p. 241.

[6] Thomas Weigend, Should We Search for the Truth, and Who Should Do It, North Carolina Journal of International Law and Commercial Regulation, Vol. 36, No. 2, 2011, p. 390, ხელმისაწვდომია: https://scholarship.law.unc.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://www.google.com/&httpsredir=1&article=1930&context=ncilj

[7] იქვე, p. 395.

[8] იქვე.

[9] იქვე.

[10] Marvin E. Frankel, The Search for Truth: An Umpireal View, American Law Register, Vol. 123, No. 5, 1975, p. 1033, ხელმისაწვდომია: https://scholarship.law.upenn.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=5309&context=penn_law_review

[11] Erin C. Blondel, დასახელებული ნაშრომი, p. 243.

[12] The Constitution of the United States, art. III, sec. 2 (1), ხელმისაწვდომია: https://constitutionus.com/

[13] Erin C. Blondel, დასახელებული ნაშრომი, p. 243.

[14] William van Caenegem, Advantages and disadvantages of the adversarial system in criminal proceedings, Bond University, 1999, p. 72, ხელმისაწვდომია: https://www.researchgate.net/publication/27827449_Advantages_and_disadvantages_of_the_adversarial_system_in_criminal_proceedings

[15] Erin C. Blondel, დასახელებული ნაშრომი, p. 244.

[16] იქვე.

[17] Máximo Langer, From Legal Transplants to Legal Translations: The Globalization of Plea Bargaining and the Americanization Thesis in Criminal Procedure, University of California, Los Angeles School of Law, Vol. 45, No. 1, 2004, p. 4, ხელმისაწვდომია: https://www.academia.edu/36151855/FROM_LEGAL_TRANSPLANTS_TO_LEGAL_TRANSLATIONS_THE_GLOBALIZATION_OF_PLEA_BARGAINING_AND_THE_AMERICANIZATION_THESIS_IN_CRIMINAL_PROCEDURE

[18] იქვე, p. 62.

ინსტრუქცია

  • საიტზე წინ მოძრაობისთვის უნდა გამოიყენოთ ღილაკი „tab“
  • უკან დასაბრუნებლად გამოიყენება ღილაკები „shift+tab“