მიდიან ოჯახებით, უკეთესი ცხოვრების იმედით

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ. პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

თეორიული ლექცია/დისკუსია
გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected]

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

Տեսական դասախոսություն/քննարկում
Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

3 წელია აქტიურად ვმუშაობ პანკისელ (და არამარტო) ახალგაზრდებთან, ძირითადად დამამთავრებელი კლასების მოსწავლეებთან, მათ ვეხმარებით სასაუბრო ინგლისურის გაძლიერებასა და მათემატიკის შესწავლაში. ყოველ წელს, საშუალოდ, პანკისის ჯგუფს 3-4 მოსწავლე ტოვებს, მიზეზი ერთია - საზღვარგარეთ მიგრაცია. ხეობის საჯარო სკოლებში კიდევ უფრო მძიმე სურათია, რადგან ყოველწლიურად მცირდება კლასებში მოსწავლეების რაოდენობა. ერთ-ერთ სკოლაში წელს მხოლოდ სამმა მოსწავლემ დაამთავრა სკოლა, როდესაც რამდენიმე წლის წინ მათი რაოდენობა ათზე მეტი იყო. სამი სკოლა დამთავრებულიდან მხოლოდ ერთი გავიდა ეროვნულ გამოცდებზე, დანარჩენი ორი საზღვარგარეთ აპირებს წასვლას ოჯახთან ერთად. ამ დღეებშიც ერთ-ერთი სოფლიდან რვა შვილიანმა ოჯახმა დატოვა ხეობა და ჩათვალეთ მომავალ სასწავლო წელს ამ სკოლას მინიმუმ რვა მოსწავლით ნაკლები ეყოლება.

ყველაზე მტკივნეული მაინც ის არის, რომ ახალგაზრდები, სამოქალაქო აქტივისტები ტოვებენ პანკისის ხეობას და ქვეყანას. ახალგაზრდების თავშეყრის ადგილას ხშირად გაიგონებთ ფრაზას „ჰუონ დეცი ქხი ვახ დაგ?“ - შენ არ აპირებ წასვლას? იმდენად მასობრივი ხასიათი აქვს მიგრაციას მიღებული, მოლოდინი გაქვს, რომ ისიც შეიძლება წავიდეს. თითქოს, ეს ბუნებრივი პროცესია, ეს ასეც უნდა იყოს. ცხოვრობ პანკისის ხეობაში, ამთავრებ სკოლას, აბარებ უნივერსიტეტში, იღებ დიპლომს, შემდეგ ბრუნდები ხეობაში და ერთადერთი რაც გრჩება არის ქვეყნიდან წასვლა.

მიგრაციის პრობლემა მთლიანად ქვეყნის პრობლემაა, მაგრამ ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობებით დასახლებულ ისეთ პატარა თემებში, როგორც პანკისი და ეთნიკურად ქისტები არიან ის უფრო თვალსაჩინოა და მწვავედ აღიქმება.

მასობრივი გადინების მიზეზები ბევრია. ეს შეიძლება იყოს როგორც ქვეყანაში არსებული მძიმე სოციალური და ეკონომიკური პრობლემები, ასევე ისეთი გამოწვევები, რომლებიც უმცირესობებით დასახლებულ რეგიონებს, მათ შორის პანკისის ხეობას ახასიათებს.

მთავარი გამომწვევი მიზეზი არის უმუშევრობა, რომელიც ზოგადად საქართველოს რეგიონების პრობლემაა. იმისათვის, რომ უფრო ცხადად წარმოვიდგინოთ თუ რა ვითარებაა უმუშევრობის კუთხით გეტყვით, რომ ხეობის მოსახლეობის ნახევარზე მეტი სოციალური შემწეობის მიმღებია.

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ თბილისიდან დაბრუნებული სტუდენტისთვის ძალიან რთულია საკუთარი თავის რეალიზაცია. კერძო სექტორებიდან ერთადერთი, რომელსაც ხეობაში პერსპექტივა გააჩნია არის ტურიზმი. ადგილზე წარმატებით ფუნქიონირებენ საოჯახო სასტუმროები, საცხენოსნო თუ საფეხმავლო ტურები, მაგრამ ესეც სეზონურია და ყველა ტურიზმით ვერ დაკავდება. რჩება საჯარო სექტორი, მაგრამ აქ დასაქმების ერთადერთი შესაძლებლობა არის სკოლები და საბავშვო ბაღები. თუ შენ კრიტიკულად განწყობილი ახალგაზრდა ხარ და ხმამაღლა საუბრობ ხეობაში არსებულ გამოწვევებზე, სახელმწიფო პოლიტიკის პრობლემებზე მაშინ იქ დასაქმებაც პრობლემას წარმოადგენს, რადგან საჯარო სექტორში დანიშვნა არდანიშვნის საკითხი წყდება არა შენი კვლაფიკაციით და გამოცდილებით, არამედ ხელისუფლებისადმი ლოიალურობით.

მივედით სახელმწიფო პოლიტიკამდე, რომელიც მთლიანად უსაფრთხოებაზე და კონტროლზე არის დაფუძვნებული. სწორედ სახელმწიფო პოლიტიკა ხდის რეალურად იძულებულს ახალგაზრდებს, რომ ქვეყანა დატოვონ. სახელმწიფო ქისტებს პირველ რიგში უსაფრთხოების ჭრილში განიხილავს და არა მოქალაქეობრივ ჭრილში, და გასაგებია, რომ შესაბამისი დამოკიდებულებები უჩნდებათ მოქალაქეებსაც. ხელისუფლების წარმომადგენელები ქისტების მიმართ დამოკიდებულებებში ხშირად გამოიყენებენ ტერმინებს „მოძმე ერი“, „ჩვენი ძმები“, რაც ასევე გვაშორებს მოქალაქეობრივ გაგებას.

უსაფრთხოების გარემოს პარალელურად პანკისელების ემიგრაციაში წასვლაზე ასევე დიდ როლს თამაშობს დაუსჯელობის გარემოც. როდესაც უყურებ სახელმწიფო პოლიტიკას, სადაც ადამიანის დასჯა დანაშაულის მიხედვით კი არ ხდება, არამედ იმის მიხედვით გყავს თუ არა ვინმე ზემდგომ ორგანოებში, თავს დაცულად ვერ იგრძნობ მსგავსი ფაქტების შემხედვარე, ამიტომაც ხშირად მშობლები თვითონ მოუწოდებენ საკუთარ შვილებს, რომ წავიდნენ ქვეყნიდან და თავი უსაფრთხო ქვეყანას შეაფარონ, სადაც თავს მინიმუმ დაცულად იგრძნობენ.

უნდა აღინიშნოს რომ მრავალი იმედგაცრუების მიუხედავად პანკისელები არასდროს არ ყიდიან კუთვნილ ბინებს ემიგრაციაში წასვლამდე ან შემდეგ, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ ისინი დროებით მიდიან და არა სამუდამოდ. პირიქით საზღვარგარეთ წასული პანკისელები ფულს აგზავნიან და ცდილობენ რომ ხეობაში არსებული სახლები მაქსიმალურად გამართონ, რადგან მათი უპირობო მიზანი მაინც არის დაბრუნება საკუთარ სახელმწიფოში, საკუთარ მიწა-წყალზე და აქ ცხოვრების გაგრძელება. ემიგრაციაში წასული პანკისელები არ კარგავენ ერთმანეთთან კავშირებს, იქაც ჩვეულებრივად აგრძელებენ ურთიერთობებს, შეიძლება ითქვას, უფრო აქტიურადაც, რადგან მათთვის ძალიან მნიშვნელოვანია საკუთარი მეობის შენარჩუნება და ეს წარმოუდგენელია საკუთარ თემთან მუდმივი კომუნიკაციისა და ურთიერთობის გარეშე.

ყველაზე მძიმე მოსალოდნელი შედეგები, რაც შეიძლება მიგრაციამ გამოიწვიოს, პირველ რიგში არის ხეობის დაცლა, განსაკუთრებით ჯანსაღად მოაზროვნე ახალგაზრდებისგან და მეორე, ბავშვებისა და ზრდასრულების ფისიქიკური მდგომარეობის შერყევა რაც დაკავშირებულია უცხო ქვეყანაში, სხვა კულტურის და ღირებულებების მატარებელ ქვეყნებში წასვლასთან და ადაპტაციასთან, სადაც ყველაფერი ნულიდან უნდა დაიწყო და ან გაგიმართლებს იქ და ან არა.

ჩემი მხრიდან, პირველ რიგში, სახელმწიფოს მივცემდი რეკომენდაციას, რომ ეთნიკური ქისტების მიმართ არსებულისგან განსხვავებული დამოკიდებულებები ჰქონდეთ. მნიშვნელოვანია ჩვენი თემი მოქალაქეობრივ ჭრილში იყოს დანახული და სახელმწიფომ ხელი შეუწყოს ჩვენთვის თანასწორი, უსაფრთხო და ღირსეული გარემოს შექმნას. ვფიქრობ, რომ სრულყოფილი ინტეგრაცია, სახელმწიფოს მხრიდან ჩვენი, როგორც ამ ქვეყნის სრულუფლებიანი მოქალაქეების აღქმა ბევრად უფრო შეუწყობს ხელს მოსახლეობის გადინების შეჩერებას. ეთნიკურად ქისტ მოსახლეობას კი ვურჩევდი, რომ უფრო მეტად იბრძოლონ საკუთარი უფლებებისთვის, ეცადონ რომ რაც შეიძლება მეტი სტერეოტიპი დაამსხვრიონ, ადგილობრივად ეცადონ რომ ცვლილებები განახორციელონ, თვითონ შექმნან სამუშაო ადგილები, როგორც ინდივიდუალურმა მეწარმეებმა და ა.შ. რადგან სწორედ ახალგაზრდები არიან ის ძალა, რომლებსაც შეუძლია ბევრი რამის შეცვლა უკეთესობისკენ. შესაბამისად, უნდა მოხდეს გარკვეული ცვლილებების განხორციელება, რომ ადგილზე მყოფი ახალგაზრდები რამით დავაინტერესოთ და ყველას გაქცევაზე არ ეჭიროს თვალი, ხოლო იმ ახალგაზრდებს, ვინც უკვე დატოვა ქვეყანა, სამშობლოში დაბრუნების სურვილი გაუჩნდეს, რადგან თითქმის ყველა ემიგრანტი იმ იმედით მიდის რომ მალე დაუბრუნდება სამშობლოს, არავის არ აქვს იმედი რომ ქვეყნის მდგომარეობა უკეთესობისკენ შეიცვლება. თითქმის ყველას მიზანი ის არის რომ წავიდეს, დააგროვოს გარკვეული დანაზოგი თუნდაც სახლის ასაშენებლად პანკისში, ან რაიმე მცირე ბიზნესის დასაწყებად, რომ ისევ აქ გააგრძელონ ცხოვრება. არ მეგულება ქისტი, რომელიც მიდის იმ მიზნით რომ დარჩეს უცხო ქვეყანაში, ყველა ემიგრანტის სურვილია რომ ნორმალურ, განვითარებულ, ეკონომიკურად ძლიერ სახელმწიფოში იცხოვრონ და არ უწევდეთ სხვა ქვეყნებში თავშესაფრის და ხსნის ძიება.