აფხაზეთიდან იძულებით გადაადგილებული პირები გვიზიარებენ მათ პერსპექტივებს ომისა და მშვიდობის, წარსულისა და მომავლის შესახებ.
სამშვიდობო პოლიტიკაზე მსჯელობის დროს ხშირად სრულად არის გამქრალი დევნილთა თემა და მათი მეხსიერება, გამოცდილება და ხედვები მომავალზე. მეინსტრიმულ პოლიტიკაში დევნილები უფრო მეტად დანახულნი არიან როგორც სოციალური სიკეთეების პასიური მიმღებები, ვიდრე მოქალაქეები, რომლებსაც პოლიტიკური აგენტობა აქვთ და მონაწილეობენ პოლიტიკურ პროცესებში.
ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ეს მიდგომა შეიცვალოს და მნიშვნელოვან პოლიტიკურ პროცესებში, მათ შორის, სამშვიდობო პოლიტიკის საკითხებზე დევნილების ხმა უფრო მეტად ისმოდეს. ცხადია, რომ ამის მიღწევა რთულია მაშინ, როცა დევნილების მნიშვნელოვანი ნაწილი ისევ საცხოვრებლის გარეშე რჩება და ყოველდღიურ უსაფრთხოებას მოკლებულია, მათი პოლიტიკური რეპრეზენტაცია კი დაბალია და სუსტი.