შესავალი

მიზნობრიობა მნიშვნელოვანი სადებატო საკითხია საერთაშორისო განვითარებაში, განსაკუთრებით სოციალური უსაფრთხოების სფეროში. ამის მიუხედავად, ნაკლებ ყურადღებას აქცევენ იმას, არის თუ არა „მიზნობრიობა“ შესაბამისი ტერმინი სოციალური პოლიტიკის დისკუსიებში გამოსაყენებლად. ჯერ კიდევ 1995 წელს, ამარტია სენმა განმარტა, რომ სამიზნე არის ის, რისკენაც ისვრიან და ისმის კითხვა - არის თუ არა სოციალურ პოლიტიკაში მიზანშეწონილი საჯარო სერვისების - როგორიცაა, სოციალური უზრუნველყოფის სერვისები - მიმღებების პასიურ სამიზნეებად მოაზრება.[1] საჯარო სერვისების მიმღებთა იდენტიფიკაციის პროცესის აღსაწერად სასურველია, ტერმინ მიზნობრიობაზე დეჰუმანიზებული აღმნიშვნელის გამოყენება. სინამდვილეში, პროცესი, რომელსაც ჩვეულებრივ მიზნობრიობას ვუწოდებთ, არის უბრალოდ საშუალება იმ ინდივიდების შესარჩევად, რომლებსაც ექნებათ წვდომა საჯარო სერვისებზე.

სტატიის თარგმანი მოამზადა სოციალური სამართლიანობის ცენტრმა USAID-ის სამოქალაქო საზოგადოების ჩართულობის პროგრამის მხარდაჭერით, ამერიკის შეერთებული შტატების საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს (USAID) დაფინანსებით. სტატიის შინაარსზე პასუხისმგებელია ავტორი. ის შესაძლოა არ გამოხატავდეს EWMI-ს, USAID-ის ან/და ამერიკის შეერთებული შტატების მთავრობის შეხედულებებს.

გაზიარება