[Skip to Content]

სიახლეების გამოწერა

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შერჩევა დაიწყო/Ջավախքում մեկնարկել է Քննադատական ​​քաղաքականության դպրոցի մասնակիցների ընտրությունը

 

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.  

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ.  პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა  და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

  • თეორიული ლექცია/დისკუსია
  • გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
  • შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
  • პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

  • სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
  • ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
  • სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
  • ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
  • ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
  • კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს  მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected] 

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

 

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում  է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ  (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

  • Տեսական դասախոսություն/քննարկում
  • Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
  • Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
  • Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

  • Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
  • Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
  • Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
  • Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
  • Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
  • Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։ 

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

უფლება საცხოვრებელზე / სტატია

უსახლკარობის სტიგმა

უსახლკაროთა სტიგმატიზაციის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი მათი პრობლემების ინდივიდუალიზაციაა. ამ ადამიანების მდგომარეობა აღქმულია ინდივიდუალურ შეცდომად და არა არსებული სოციალური და ეკონომიკური სისტემის ხარვეზების პროდუქტად, რომელიც ყოველდღიურად ადამიანების სხეულებსა და ფსიქიკაზე ზიანის მიყენებით აწარმოებს უსამართლობას და მათ ჩაგვრას, გარიყვას იწვევს.

იპოთეკის გამო უსახლკაროდ დარჩენილი, ღარიბი, მრავალშვილიანი, მარტოხელა, რეგიონიდან დიდ ქალაქებში გადასული, ქუჩაში დარჩენილი ადამიანების მიმართ სტიგმას სწორედ მათი უსახლკარობის მიზეზების ზედაპირული ინდივიდუალიზება იწვევს. ეს სტერეოტიპები ხშირ შემთხვევაში რეალობას აცდენილია და რაიმე კონკრეტული იდეოლოგიის სტატუს-კვოს ან ღირებულებების ერთიან სისტემას არის მორგებული. სტატუს-კვოს გამყარებას ემსახურება უსახლკარობით გამოწვეული პრობლემების იგნორირება ან ამ ადამიანების არასწორი გადაწყვეტილებებისა თუ ცხოვრების წესის კრიტიკა და ამით მათი მდგომარეობის, როგორც დაშვებული ინდივიდუალური და იზოლირებული შეცდომების შედეგად წარმოდგენა. ასეთი პერსპექტივიდან საზოგადოებისათვის რთული იქნება უსახლკარობისა და არაადეკვატური საცხოვრებელი პირობების ადამიანის უფლებების კონტექსტში დანახვა.

უფლებების დარღვევა არ გულისხმობს მხოლოდ კონკრეტული ქმედებებითა და აქტებით უფლებით დაცულ სფეროში ჩარევას. ის ძირითადად სტრუქტურული ძალადობის შედეგია და მისი სისტემის გარეთ განხილვა ილუზიაში გვაგდებს და გვაშორებს სინამდვილისგან. სამწუხაროდ, ამგვარ ილუზორულ ხედვას იზიარებს სახელმწიფოც, რასაც მისი სოციალური პოლიტიკა მისივე ბრუტალური შედეგებით ადასტურებს.

საზოგადოების ინდიფერენტულობა და უსახლკაროთა პრობლემების ინდივიდუალიზაცია განაპირობებს საკითხის მიმართ სახელმწიფოს დამოკიდებულების სრულ უკონტროლობას. ამის შედეგია ის, რომ დღეს სტიგმატიზების ყველაზე მკაფიო შემთხვევებს სწორედ კანონმდებლობაში ვხვდებით. განვიხილავ რამდენიმე საკანონმდებლო ხარვეზს, რომელიც უსახლკარო ოჯახების პრობლემის მიმართ სახელმწიფოს გულგრილობასა და არასისტემურ მიდგომას აჩვენებს.

ქვეყანაში სიღატაკის დონის შემცირებისა და მოსახლეობის სოციალური დაცვის სრულყოფის ღონისძიებათა შესახებ საქართველოს მთავრობის 2010 წლის 24 აპრილის №126 დადგენილებაში, 2013 წლის 17 მაისის ცვლილებების მიხედვით, განაცხადი სოციალურად დაუცველთა მონაცემთა ბაზაში რეგისტრაციისათვის არ მიიღება, თუ მაძიებელი უკანონოდ იმყოფება სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულ შენობაში. ცვლილება არგუმენტირებულია იმით, რომ უკანასკნელ პერიოდში სახელმწიფო ობიექტებში გახშირდა უსახლკარო პირთა შეჭრის ფაქტები. ეს პირდაპირ ნიშნავს უსახლკარო სოციალურად დაუცველი ოჯახების საარსებო მინიმუმის გარეშე დატოვებას.

ამ სანქციის გამოყენება კი პრაქტიკაში სპეკულაციის საგანი ხდება ხოლმე, როდესაც ობიექტებზე შეჭრილ ოჯახებზე სახელმწიფო სოციალური დახმარების შეწყვეტის მუქარით ახდენს ზეწოლას. სოციალურად დაუცველი უსახლკარო ოჯახების მიერ დაკავებულ ობიექტებში მუშაობის გამოცდილებამ მაჩვენა, რომ მანიპულაციის ქვეშ ძირითადად ის ოჯახები ექცევიან, სადაც შშმ ბავშვები, მოხუცები ან მარტოხელა დედები არიან.

სახელმწიფო ობიექტებში შეჭრილი ადამიანების მდგომარეობა უკიდურესად მძიმეა. გუდამაყრის ქუჩაზე, ყოფილი კარდიოლოგიური კლინიკის შენობაში, სადაც ექსპლოატაციიდან გამოსულია სასმელი წყლისა და საკანალიზაციო სისტემები, ასევე არ არის ელექტროენერგია, ადამიანები წელიწადნახევრის განმავლობაში ცხოვრობენ მუდმივი შიშით, რომ გასახლების შემდეგ ღია ცის ქვეშ აღმოჩდებიან. სასმელი წყლის ერთადერთი წყარო საავადმყოფოს ეზოში ნაგავსაყრელიდან რამდენიმე მეტრშია. ნაგვის გატანის და საკანალიზაციო სისტემის გაწმენდის უფლებას მობინადრეებს შენობის დაცვის თანამშრომლები არ აძლევენ. უკიდურესი ანტისანიტარიისა და მოსალოდნელი ეპიდემიის საფრთხის მიუხედავად, დაცვა მაქსიმალურად ცდილობს შესახლებულებს ხელი შეუშალოს შენობის მინიმალური საცხოვრებელი პირობების შესაბამისად ადაპტაციაში. შენობის იძულებით დაცლას ყოველდღე ელოდებიან და წინასწარ მხოლოდ ის იციან, რომ საუკეთესო შემთხვევაში ჯანდაცვის სამინისტროში შედგენილ „თეთრ სიაში” მოხვედრილი ოჯახები სამი თვის ბინის ქირას (თვეში 200 ლარის ოდენობით) მიიღებენ, სამი თვის შემდეგ კი ისევ ქუჩაში აღმოჩნდებიან.

სახელმწიფოს სოციალური პოლიტიკის პარადოქსულობის ყველაზე აშკარა შემთხვევას წარმოადგენს მოქმედი სოციალური დახმარების სისტემა უსახლკარო ადამიანების მიმართ. სახელმწიფომ ქუჩაში მცხოვრები მიუსაფარი ადამიანები, რომლებსაც ღამის გასათევიც არსად აქვთ, სოციალური დახმარების სისტემის ფარგლებს გარეთ დატოვა. ისინი მოკლებული არიან შესაძლებლობას მიიღონ რაიმე სახის შემწეობა. უსახლკარობის გამო ადამიანების ეს ყველაზე დაუცველი ჯგუფი ვერ ხვდება სოციალურად დაუცველთა მონაცემთა ბაზაში და, შესაბამისად, ვერ იღებს სოციალურ დახმარებას. შექმნილ პრობლემას სახელმწიფო საკუთარი ტექნიკური, ოპერაციული უძლურებით ასაბუთებს. სახელმწიფო ამბობს, რომ მას არ შეუძლია ასეთი ადამიანების ქუჩაში აღმოჩენა და აღრიცხვა, რაც, ცხადია, გონივრული ახსნის გარეთ გადის.

ზამთრის განმავლობაში ეს ადამიანები კარვების ტიპის თავშესაფარში ცხოვრობენ, სადაც პირველადი სამედიცინო დახმარებისა და საკვების მიღების საშუალება აქვთ. კარვების ქალაქმა ბევრი ადამიანი ქუჩაში გაყინვას გადაარჩინა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც სახელმწიფოსათვის მათი საჭიროებები უფრო მეტად ხილული და ადვილად შესწავლადი გახდა, ამ ადამიანების მიმართ დამოკიდებულებაში მნიშვნელოვნად არაფერი შეცვლილა. დაახლოებით 25მ2კარავში 12 ადამიანი ცხოვრობს. მათ შორის არიან შშმ პირები, ალკოჰოლზე დამოკიდებულნი, მენტალური აშლილობის მქონენი და ავადმყოფები სტაციონარული მკურნალობის საჭიროებით. კარვის სისტემის უალტერნატივობა, მიუხედავად თავიდანვე გაცხადებული დროებითი პერსპექტივისა, მას შემდეგ დადგა ეჭვქვეშ, რაც IDFI-მ ცენტრალური ბიუჯეტიდან კარვების მოწყობაზე გაწეული ხარჯების შესახებ კვლევა გამოაქვეყნა.

კვლევაში ჩანს, რომ 4 თვის განმავლობაში 210 მიუსაფრის კვებითა და სამედიცინო დახმარებით უზრუნველყოფა შესაძლებელი იქნებოდა, თუკი საკრებულოს წევრებზე და აპარატის თანამშრომლებზე ერთობლივად გაცემული პრემიების რაოდენობა შემცირდებოდა 10%-ით, ან თუკი საკრებულოს ავტოპარკის ერთი წლის ხარჯი შემცირდებოდა 50%-ით, ანუ თუ თბილისის საკრებულო 2013 წლის განმავლობაში არ შეიძენდა 5 ძვირადღირებულ ავტომანქანას.

კარვების მობინადრეებისაგან სახელმწიფო ინსტიტუციებში მუდამ მადლიერებას ელიან, ხოლო ნებისმიერი პრობლემის წამოჭრისას მაშინვე უკვე გაწეულ ხარჯებსა და კონკრეტულ ადამიანზე დახარჯულ რესურსებზე მიუთითებენ. ასეთი მიდგომა ადასტურებს სახელმწიფოს მცდელობის ფაქტს, ეს ჯგუფი საკუთარი ვალდებულებების სფეროს მიღმა დატოვოს. ჩემი გამოცდილება აჩვენებს, რომ უსახლკაროთა პრობლემების ინდივიდუალიზაცია და მათ მიმართ სტიგმა ყველაზე მეტად იმ უწყებებში შეინიშნება, ვისი უშუალო მოვალეობაც ამ ადამიანების პრობლემებზე მუშაობა, სამართლიანი სოციალური პოლიტიკის შემუშავება და ეფექტურად განხორციელებაა.

ინსტრუქცია

  • საიტზე წინ მოძრაობისთვის უნდა გამოიყენოთ ღილაკი „tab“
  • უკან დასაბრუნებლად გამოიყენება ღილაკები „shift+tab“