[Skip to Content]

სიახლეების გამოწერა

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შერჩევა დაიწყო/Ջավախքում մեկնարկել է Քննադատական ​​քաղաքականության դպրոցի մասնակիցների ընտրությունը

 

Տե՛ս հայերեն թարգմանությունը ստորև

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი აცხადებს მიღებას ჯავახეთის რეგიონში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეების შესარჩევად. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა, ჩვენი ხედვით, ნახევრად აკადემიური და პოლიტიკური სივრცეა, რომელიც მიზნად ისახავს სოციალური სამართლიანობის, თანასწორობის და დემოკრატიის საკითხებით დაინტერესებულ ახალგაზრდა აქტივისტებსა და თემის ლიდერებში კრიტიკული ცოდნის გაზიარებას და კოლექტიური მსჯელობისა და საერთო მოქმედების პლატფორმის შექმნას.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა თეორიული ცოდნის გაზიარების გარდა, წარმოადგენს მისი მონაწილეების ურთიერთგაძლიერების, შეკავშირებისა და საერთო ბრძოლების გადაკვეთების ძიების ხელშემწყობ სივრცეს.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის მონაწილეები შეიძლება გახდნენ ჯავახეთის რეგიონში (ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და ახალციხის მუნიციპალიტეტებში) მოქმედი ან ამ რეგიონით დაინტერესებული სამოქალაქო აქტივისტები, თემის ლიდერები და ახალგაზრდები, რომლებიც უკვე მონაწილეობენ, ან აქვთ ინტერესი და მზადყოფნა მონაწილეობა მიიღონ დემოკრატიული, თანასწორი და სოლიდარობის იდეებზე დაფუძნებული საზოგადოების მშენებლობაში.  

პლატფორმის ფარგლებში წინასწარ მომზადებული სილაბუსის საფუძველზე ჩატარდება 16 თეორიული ლექცია/დისკუსია სოციალური, პოლიტიკური და ჰუმანიტარული მეცნიერებებიდან, რომელსაც სათანადო აკადემიური გამოცდილების მქონე პირები და აქტივისტები წაიკითხავენ.  პლატფორმის მონაწილეების საჭიროებების გათვალისწინებით, ასევე დაიგეგმება სემინარების ციკლი კოლექტიური მობილიზაციის, სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის სტრატეგიებსა და ინსტრუმენტებზე (4 სემინარი).

აღსანიშნავია, რომ სოციალური სამართლიანობის ცენტრს უკვე ჰქონდა ამგვარი კრიტიკული პოლიტიკის სკოლების ორგანიზების კარგი გამოცდილება თბილისში, მარნეულში, აჭარასა  და პანკისში.

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის ფარგლებში დაგეგმილი შეხვედრების ფორმატი:

  • თეორიული ლექცია/დისკუსია
  • გასვლითი ვიზიტები რეგიონებში
  • შერჩეული წიგნის/სტატიის კითხვის წრე
  • პრაქტიკული სემინარები

სკოლის ფარგლებში დაგეგმილ შეხვედრებთან დაკავშირებული ორგანიზაციული დეტალები:

  • სკოლის მონაწილეთა მაქსიმალური რაოდენობა: 25
  • ლექციებისა და სემინარების რაოდენობა: 20
  • სალექციო დროის ხანგრძლივობა: 8 საათი (თვეში 2 შეხვედრა)
  • ლექციათა ციკლის ხანგრძლივობა: 6 თვე (ივლისი-დეკემბერი)
  • ლექციების ჩატარების ძირითადი ადგილი: ნინოწმინდა, თბილისი
  • კრიტიკული სკოლის მონაწილეები უნდა დაესწრონ სალექციო საათების სულ მცირე 80%-ს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი სრულად დაფარავს  მონაწილეების ტრანსპორტირების ხარჯებს.

შეხვედრებზე უზრუნველყოფილი იქნება სომხურ ენაზე თარგმანიც.

შეხვედრების შინაარსი, გრაფიკი, ხანგრძლივობა და ასევე სხვა ორგანიზაციული დეტალები შეთანხმებული იქნება სკოლის მონაწილეებთან, ადგილობრივი კონტექსტისა და მათი ინტერესების გათვალისწინებით.

მონაწილეთა შერჩევის წესი

პლატფორმაში მონაწილეობის შესაძლებლობა ექნებათ უმაღლესი განათლების მქონე (ან დამამთავრებელი კრუსის) 20 წლიდან 35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდებს. 

კრიტიკული პოლიტიკის სკოლაში მონაწილეობის სურვილის შემთხვევაში გთხოვთ, მიმდინარე წლის 30 ივნისამდე გამოგვიგზავნოთ თქვენი ავტობიოგრაფია და საკონტაქტო ინფორმაცია.

დოკუმენტაცია გამოგვიგზავნეთ შემდეგ მისამართზე: [email protected] 

გთხოვთ, სათაურის ველში მიუთითოთ: "კრიტიკული პოლიტიკის სკოლა ჯავახეთში"

ჯავახეთში კრიტიკული პოლიტიკის სკოლის განხორციელება შესაძლებელი გახდა პროექტის „საქართველოში თანასწორობის, სოლიდარობის და სოციალური მშვიდობის მხარდაჭერის“ ფარგლებში, რომელსაც საქართველოში შვეიცარიის საელჩოს მხარდაჭერით სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ახორციელებს.

 

Սոցիալական արդարության կենտրոնը հայտարարում է Ջավախքի տարածաշրջանում բնակվող երիտասարդների ընդունելիություն «Քննադատական մտածողության դպրոցում»

Քննադատական մտածողության դպրոցը մեր տեսլականով կիսակադեմիական և քաղաքական տարածք է, որի նպատակն է կիսել քննադատական գիտելիքները երիտասարդ ակտիվիստների և համայնքի լիդեռների հետ, ովքեր հետաքրքրված են սոցիալական արդարությամբ, հավասարությամբ և ժողովրդավարությամբ, և ստեղծել կոլեկտիվ դատողությունների և ընդհանուր գործողությունների հարթակ:

Քննադատական մտածողության դպրոցը, բացի տեսական գիտելիքների տարածումից, ներկայացնում  է որպես տարածք փոխադարձ հնարավորությունների ընդլայնման, մասնակիցների միջև ընդհանուր պայքարի միջոցով խնդիրների հաղթահարման և համախմբման համար։

Քննադատական մտածողության դպրոցի մասնակից կարող են դառնալ Ջավախքի տարածաշրջանի (Նինոծմինդա, Ախալքալաքի, Ախալցիխեի) երտասարդները, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական աքտիվիզմով, գործող ակտիվիստներ, համայնքի լիդեռները և շրջանում բնակվող երտասարդները, ովքեր ունեն շահագրգռվածություն և պատրաստակամություն՝ կառուցելու ժողովրդավարական, հավասարազոր և համերաշխության վրա հիմնված հասարակություն։

Հիմնվելով հարթակի ներսում նախապես պատրաստված ուսումնական ծրագրի վրա՝ 16 տեսական դասախոսություններ/քննարկումներ կկազմակերպվեն սոցիալական, քաղաքական և հումանիտար գիտություններից՝ համապատասխան ակադեմիական փորձ ունեցող անհատների և ակտիվիստների կողմից: Հաշվի առնելով հարթակի մասնակիցների կարիքները՝ նախատեսվում է նաև սեմինարների շարք կոլեկտիվ մոբիլիզացիայի, սոցիալական փոփոխությունների դեմ պայքարի ռազմավարությունների և գործիքների վերաբերյալ  (4 սեմինար):

Հարկ է նշել, որ Սոցիալական արդարության կենտրոնն արդեն ունի նմանատիպ քննադատական քաղաքականության դպրոցներ կազմակերպելու լավ փորձ Թբիլիսիում, Մառնեուլիում, Աջարիայում և Պանկիսիում։

Քննադատական քաղաքականության դպրոցի շրջանակներում նախատեսված հանդիպումների ձևաչափը

  • Տեսական դասախոսություն/քննարկում
  • Այցելություններ/հանդիպումներ տարբեր մարզերում
  • Ընթերցանության գիրք / հոդված ընթերցման շրջանակ
  • Գործնական սեմինարներ

Դպրոցի կողմից ծրագրված հանդիպումների կազմակերպչական մանրամասներ

  • Դպրոցի մասնակիցների առավելագույն թիվը՝ 25
  • Դասախոսությունների և սեմինարների քանակը՝ 20
  • Դասախոսության տևողությունը՝ 8 ժամ (ամսական 2 հանդիպում)
  • Դասախոսությունների տևողությունը՝ 6 ամիս (հուլիս-դեկտեմբեր)
  • Դասախոսությունների հիմնական վայրը՝ Նինոծմինդա, Թբիլիսի
  • Քննադատական դպրոցի մասնակիցները պետք է մասնակցեն դասախոսության ժամերի առնվազն 80%-ին:

Սոցիալական արդարության կենտրոնն ամբողջությամբ կհոգա մասնակիցների տրանսպորտային ծախսերը։

Հանդիպումների ժամանակ կապահովվի հայերեն լզվի թարգմանությունը։

Հանդիպումների բովանդակությունը, ժամանակացույցը, տևողությունը և կազմակերպչական այլ մանրամասներ կհամաձայնեցվեն դպրոցի մասնակիցների հետ՝ հաշվի առնելով տեղական համատեքստը և նրանց հետաքրքրությունները:

Մասնակիցների ընտրության ձևաչափը

Դպրոցում մասնակցելու հնարավորություն կնձեռվի բարձրագույն կրթություն ունեցող կամ ավարտական կուրսի 20-ից-35 տարեկան ուսանողներին/երտասարդներին։ 

Եթե ցանկանում եք մասնակցել քննադատական քաղաքականության դպրոցին, խնդրում ենք ուղարկել մեզ ձեր ինքնակենսագրությունը և կոնտակտային տվյալները մինչև հունիսի 30-ը։

Փաստաթղթերն ուղարկել հետևյալ հասցեով; [email protected]

Խնդրում ենք վերնագրի դաշտում նշել «Քննադատական մտածողության դպրոց Ջավախքում»:

Ջավախքում Քննադատական մտածողության դպրոցի իրականացումը հնարավոր է դարձել «Աջակցություն Վրաստանում հավասարության, համերաշխության և սոցիալական խաղաղության» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացվում է Սոցիալական արդարության կենտրոնի կողմից Վրաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան աջակցությամբ ։

სხვა / თვალსაზრისი

რატომ ვუჭერ მხარს დეცენტრალიზაციას

გრიგოლ მახარაძე 

„რიცხოვნობით რაც უფრო პატარაა პოლიტიკური გაერთიანება, მით უკეთ ამჩნევენ მისი წევრები პრობლემების ერთობლივად გადაჭრის საჭიროებას. შესაბამისად, უფრო მარტივია თითოეული მათგანის ინფორმირება, დარწმუნება და, ასევე ალტერნატიული არჩევანის შეთავაზება.ეს კი, თავის მხრივ, განაპირობებს გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში საზოგადოების თითქმის ყველა წევრის თანამონაწილეობას.პატარა გაერთიანებაში ცალკეული მოქალაქის წვლილი საერთო საქმეში უფრო დიდია, ასევე, უფრო დიდია ცალკეული მოქალაქის შეხების ხარისხი (სარგებელი და ხარჯები) ამ საერთოსთან, რაც აძლიერებს მოქალაქეთა მოტივირებულობის, კომპეტენტურობისა და მზადყოფნის ხარისხს, პირადად მიიღონ მონაწილეობა ადეკვატური გადაწყვეტილებების მიღებაში.“

Leonhard Neidhart: Die politische Schweiz

ციტირებულია წიგნიდან „შვეიცარია, როგორც განსაკუთრებული შემთხვევა“

პაულ ვიდმერი, თბილისი, 2012

მგონი ჩემს ირგვლივ ერთადერთი ადამიანი ვარ, ვინც საქართველოს მთავრობის და რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს მიერ წარმოდგენილ „დეცენტრალიზაციისა და თვითმმართველობის რეფორმის სტრატეგიას“ მხარს უჭერს. ერთადერთი თუ არა, ერთ-ერთი იშვიათი ნამდვილად ვარ.

რას ითვალისწინებს რეფორმა?

სტრატეგია ითვალისწინებს ადგილობრივი თვითმმართველობის ახალ ადმინისტრაციულ-ტერიტორიულ მოწყობას: თვითმმართველი ქალაქების რაოდენობის ზრდას, ხოლო სოფლების გაერთიანებას თემებში და მათ ბაზაზე მუნიციპალიტეტების ფორმირებას. ეს გულისხმობს, რომ დაიშლება არსებული რაიონები. მოზრდილი ქალაქები, რომლებიც ამჟამად რაიონული ცენტრებია, მიიღებენ თვითმმართველი ქალაქების სტატუსს და გაუთანაბრდებიან არსებულ თვითმმართველ ქალაქებს (ბათუმს, ქუთაისს, ფოთს, რუსთავს). არსებული მუნიციპალიტეტების ნაცვლად კი შეიქმნება ახალი, მცირე მუნიციპალიტეტები, რომლებშიც რამდენიმე სოფელი და თემი იქნება გაერთიანებული. ახალი მოწყობის შედეგად, არსებული 65 თვითმმართველი ერთეულის ნაცვლად შესაძლოა 200 ან 300 თვითმმართველი ერთეული გაჩნდეს.

მეორე, რასაც სტრატეგია ითვალისწინებს სამხარეო მოწყობაა. ამჯერად ჩვენ სამხარეო მოწყობა არ გაგვაჩნია. არსებობს სახელმწიფო რწმუნებული-გუბერნატორის თანამდებობა, მაგრამ ის თვითმმართველობის ნაწილი არ არის. გუბერნატორი სახელმწიფოს წარმომადგენელია და მას სახელმწიფო ზედამხედველობის განხორციელება ევალება. გუბერნატორსა და მის აპარატს არ გააჩნიათ საკუთარი უფლებამოსილებები და ბიუჯეტი. სტრატეგია ითვალისწინებს მხარეებში არჩევითი წარმომადგენლობითი ორგანოს - სამხარეო საბჭოს გაჩენას. მხარეებს ექნებათ საკუთარი უფლებამოსილებები და საკუთარი დამოუკიდებელი ბიუჯეტი.

მესამე მნიშვნელოვანი ცვლილება კი ფისკალური დეცენტრალიზაციაა. ამჟამად საგადასახადო კოდექსით განსაზღვრული 6 გადასახადიდან ერთი, ქონების გადასახადი, ადგილობრივ ბიუჯეტში ირიცხება. სამხარეო ბიუჯეტი, როგორც უკვე აღვნიშნე, არ არსებობს. დანარჩენი 5 გადასახადი კი ცენტრალურ ბიუჯეტში მიემართება. სტრატეგია ითვალისწინებს საგადასახადო შემოსავლების ახალ განაწილებას, ადგილობრივ, სამხარეო და სახელმწიფო ბიუჯეტებს შორის. ქონების გადასახადი დარჩება ადგილობრივ გადასახადად. საშემოსავლო გადასახადი გაიყოფა ადგილობრივსა და სამხარეო ბიუჯეტს შორის, ხოლო მოგების გადასახადი სამხარეო და სახელმწიფო ბიუჯეტს შორის. ცენტრალურ ბიუჯეტში ჩაირიცხება ე.წ. არაპირდაპირი გადასახადები: დღგ, საბაჟო და აქციზი.

მუნიციპალიტეტების და თვითმმართველი ქალაქების გამგებლები/მერები პირდაპირი წესით აირჩევიან. საკრებულოები პროპორციული პრეფერენციული ერთადერთი გადასაცემი ხმის სისტემით. სამხარეო საბჭოები დაკომპლექტდებიან მხარეში შემავალი მუნიციპალიტეტების საკრებულოების წარმომადგენლებისგან.

სხვა საკითხებზე, როგორიცაა კომპეტენციათა გამიჯვნა, თვითმმართველი ერთეულის ორგანოთა მოწყობა და მოქალაქეთა მონაწილეობის ფორმები სტრატეგიაში ნაკლები ყურადღებაა გამახვილებული.

ოპტიმალური ზომის მუნიციპალიტეტები

რას ვუჭერ მხარს? შესაძლოა, არც ისე მნიშვნელოვან კრიტერიუმად მოეჩვენოს ვინმეს, მაგრამ თავდაპირველად სწორედ ეს უნდა ვთქვა: რეფორმის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს პლუსად ურბანული და სასოფლო დასახლებების მართვის გამიჯვნა მიმაჩნია. მტკიცედ მჯერა, რომ სოფელს და ქალაქს საკუთარი, ერთმანეთისგან განცალკევებული თვითმმართველობა სჭირდება.

არსებული რაიონების პირობებში არც ქალაქი ჰგავს ქალაქს, არც სოფელი სოფელს. მაგალითად ოზურგეთი ავიღოთ. ერთ რაიონში მოქცეული 29 სოფელი და ერთი ქალაქი ერთმანეთის განვითარებას უშლის ხელს. სოფელი ქალაქს ექაჩება უკან, ქალაქი კი სოფელს არ აძლევს განვითარების შესაძლებლობას.

რაიონის ბიუჯეტი, რომელიც ბოლო წლებში 12-17 მილიონის ფარგლებშია, უმეტესწილად ქალაქზეა ორიენტირებული, მისი უდიდესი ნაწილი ქალაქში იხარჯება. ბოლო წლებში ოზურგეთში ადგილობრივი სახსრებით გაცილებით მეტი გზა დაიგო, ვიდრე სოფლებში. კულტურული ღონისძიებებისთვის ყოველწლიურად გამოყოფილი დაახლოებით მილიონი ლარი ქალაქში იხარჯება, დასუფთავების მუნიციპლური სამსახური ქალაქს ემსახურება და ა.შ. ეს იმ დროს, როცა მოსახლეობის უმრავლესობა სოფელში ცხოვრობს და სოფლის მეურნეობით არსებობს.

ქალაქსა და სოფელს სხვადასხვა ამოცანები უდგათ წინ. სოფლისთვის სოფლის მეურნეობა და მასთან დაკავშირებული მომსახურება (გზა, დაზღვევა, სესხები, შხამქიმიკატები და ა.შ.) არის პრიორიტეტული. გარდა ამისა, გურიაში გვაქვს ტერიტორიები, რომლებსაც სპეციფიური ინტერესები გააჩნიათ. მაგალითად ასეთია საკურორტო პოტენციალის მქონე ზღვისპირა დასახლებები: ურეკი, შეკვეთილი, გრიგოლეთი.

ოზურგეთისთვის კი შიდასაქალაქო ინფრასტრუქტურა, განაშენიანების გეგმის მიღება, ტრანსპორტის რეგულირება, გამწვანება და სხვა ურბანული საკითხებია მნიშვნელოვანი. ოზურგეთი კი თან ქალაქია და თან არც არის ქალაქი. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ჩვენი ქალაქი ქალაქს დაემსგავსოს. ამისთვის მას საკუთარი თვითმმართველობა, საკუთარი მერი თუ გამგებელი, საკუთარი საკრებულო, საკუთარი სამსახურები სჭირდება. შესაბამისად, თვითმმართველი ქალაქების რაოდენობის გაზრდა აუცილებელია.

თვითმმართველი ქალაქების რაოდენობის გაზრდა, რის აუცილებლობაზეც უკვე ვთქვი, თავისთავად იწვევს ახალი მუნიციპალიტეტების ფორმირების აუცილებლობას. ცხადია, რომ ოზურგეთის, ან ნებისმიერი სხვა რაიონის არსებობა აზრს კარგავს, თუ მას რაიონულ ცენტრს, ამ შემთხვევაში ოზურგეთს - გამოვაკლებთ. მუნიციპალიტეტების ფორმირების საჭიროება ცხადია და გარდაუვალი.

აქ, შესაძლოა, გაჩნდეს იდეა, რომ 2002 წლის მოდელს დავუბრუნდეთ - როცა ყველა სოფელს საკუთარი თვითმმართველობა ჰქონდა. მაგრამ 2002-2006 წლებში მოქმედმა მოდელმა თავად დაგვანახა ამის საწინააღმდეგო არგუმენტები: თვითმმართველობები არ იყვნენ და ვერც იქნებიან თვითკმარები და ეფექტიანები.

შესაბამისად, აუცილებელია სოფლები რაღაც კრიტერიუმების მიხედვით გაერთიანდნენ მუნიციპალიტეტებში. ეს არ უნდა ნიშნავდეს სოფლების გაუქმებას, მათი თვითმყოფადოების დაკარგვას. სოფლები უნდა არსებობდნენ იუდიული პირების სახით და გააჩნდეთ საკუთარი ქონება. ამჯერად სოფელს იურიდიული სტატუსი და ქონება არ აქვს. მაგრამ ყველა სოფელი თვითმმართველი ერთეული მაინც ვერ იქნება.

ბევრი ფიქრობს, და სამართლიანადაც, რომ ეს არ იქნება მარტივი. რაიონები ამ სახით 1932 წლიდან არსებობს. მოსახლეობა ამას შეჩვეულია. იდენტობები რაიონების მიხედვით არის ჩამოყალიბებული. მაშ რა კრიტერიუმებით შეიძლება მოხდეს მუნიციპალიტეტების ფორმირება ისე, რომ მოსახლეობისთვის ნაკლებად მტკივნეული, ხოლო რეფორმისთვის ეფექტიანი იყოს? ესენია ისტორიული, გეოგრაფიული, ეკონომიკური, დემოგრაფიული და კულტურული მახასიათებლები.

ისტორიული ერთობა მნიშვნელოვანია. საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარებამდე სასოფლო საზოგადოებები არსებობდა. გურიაში 25 სასოფლო საზოგადოება იყო. მაგალითად მიქელგაბრიელის სასოფლო საზოგადოება აერთიანებდა სოფლებს: ნატანებს, საღვთოს (ახლანდელი ზემო ნატანები), შრომას, ხრიალეთს. ასკანის სასოფლო საზოგადოება აერთიანებდა მთისპირს, გვაბრათს (ახლანდელი ასკანა), ფიჩხიჯვარს (ახლანდელი მზიანი), ოქროსქედს (ახლანდელი მშვიდობაური), ვანისქედს, უკანავას და ციხისუბანს (ეს სოფელი აღარ არსებობს). მათ შორის ჩამოყალიბებულია საერთო კულტურული კავშირები, საერთო ფოლკლორი, საერთო იდენტობა. ასე რომ გარკვეული ისტორიული საფუძველი არსებობს და მასზე დაყდრნობა აუცილებელია. სამწუხაროდ, წარმოდგენილ სტრატეგიაში მუნიციპალიტეტბის ფორმირების ჩარჩო-კრიტერიუმებში ისტორიული კრიტერიუმი მოხსენიებული არ არის

აგრეთვე მნიშვნელოვანი კრიტერიუმებია მოსახლეობის რაოდენობა და სიმჭიდროვე. ოზურგეთის რაიონის მოსახლეობა დაახლოებით 80 ათასია. ჩვენთან არსებული სიმჭიდროვის მიხედვით მუნიციპალიტეტის იდეალური „ზომა“ 10-15 ათასი მოსახლე იქნებოდა.

კიდევ ერთი ფაქტორი გეოგრაფიაა. საერთო მიკროკლიმატი თვითმმართველობას სოფლის მეურნეობაში ადეკვატური გადაწყვეტილებების მიღებაში შეიწყობს ხელს. გზები, ტერიტორიული სიახლოვე მოქალაქეებს გაუადვილებს თვითმმართველობის განხორციელებას. მუნიციპალური ორგანოები მოქალაქეებისთვის ხელმისაწვდომ მანძილზე უნდა იყოს, როგორც სერვისების მისაღებად, ისე სხდომებში და განხილვებში მონაწილეობის მისაღებად.

გასათვალისწინებელია ეკონომიკური მახასიათებლებიც. რა ქონება შეიძლება ჰქონდეს მუნიციპალიტეტს, სასოფლო-სამეურნეო სავარგულები, ტექნიკა, რა საწარმო მუშაობს, რა საქმიანობას მისდევს მოსახლეობა. ყველა სოფლის პასპორტი უნდა შეიქმნას და ეს ინფორმაცია აღიწეროს, რათა გამოყენებულ იქნეს მუნიციპალიტეტების ფორმირების დროს.

ინსტრუქცია

  • საიტზე წინ მოძრაობისთვის უნდა გამოიყენოთ ღილაკი „tab“
  • უკან დასაბრუნებლად გამოიყენება ღილაკები „shift+tab“