1991 წლის 31 მარტს ჩატარებულმა რეფერენდუმმა ნათლად დაადასტურა საქართველოს სწრაფვა დამოუკიდებლობისკენ. რეფერენდუმის მონაწილეთა აბსოლუტურმა უმრავლესობამ მხარი დაუჭირა სახელმწიფოს დამოუკიდებლობის აღდგენას 1918 წლის 26 მაისის დამოუკიდებლობის აქტის საფუძველზე, რაც კვლავაც ხაზს უსვამს ჩვენი ისტორიული სამართლებრივი მემკვიდრეობისა და ეროვნული თვითგამორკვევის შეუქცევადობას. ეს გადაწყვეტილება გახდა ქართული სახელმწიფოს აღდგენისა და მისი სამომავლო დემოკრატიული განვითარების საფუძველი.

დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ, საქართველოს მოსახლეობამ ყველაზე რთული გამოცდილებები გაიარა - ეკონომიკური კოლაფსი და ველური ნეოლიბერალური ეკონომიკური ექსპერიმენტები, შეიარაღებული კონფლიქტები, გაღატაკება და კრიმინალი, აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის ოკუპაცია, მასობრივი რეპრესიები და ავტორიტარული რყევები. მიუხედავად ამისა, პოსტ-საბჭოთა სივრცეში საქართველო ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა იყო, რომელმაც დემოკრატიული და ევროპული განვითარების გზა აირჩია, რათა მისი უსაფრთხოება დაეცვა და რუსული იმპერიული გავლენები შეემცირებინა. ჩვენმა ხალხმა დაიჯერა და დაუშვა, რომ პერიფერიულ, მცირე სახელმწიფოს შეუძლია საკუთარი სისუსტის ძალად ქცევა და იმპერიულ ძალებთან დემოკრატიზაციის გზით დაპირისპირება. ეს რწმენა ქართველ ხალხს არასდროს დაუკარგავს.

თუმცა დღეს, შეიძლება ითქვას, ქვეყანა ყველაზე მძიმე პოლიტიკურ რეალობაში იმყოფება, როდესაც ის დამოუკიდებელი ქართული სახელმწიფოს ორივე მონაპოვარს - დემოკრატიული სახელმწიფოს მშენებლობის იდეას და მისი შემდგომი ევროპეიზაციის რწმენას, კარგავს. “ქართული ოცნების” პოლიტიკური რეჟიმი, როგორც რეაქციული და რუსული კავშირების მქონე ოლიგარქის გარშემო ორგანიზებული ძალა, აკეთებს ყველაფერს, რომ ერთი მხრივ, კვლავ დაგვაბრუნოს პოსტ-საბჭოთა პოლიტიკურ გეოგრაფიაში, სადაც რუსეთის გავლენების, კონტროლისა და დომინაციის პირობებში მოგვიწევს ცხოვრება, მეორე მხრივ კი, ევროკავშირისგან იზოლირებული ქვეყანა აღმოსავლეთის ავტორიტარული ბაზრებისთვის გახსნას, რაც ჩვენი მოსახლეობის გაღატაკებასა და ვალებში ჩაძირვას გამოიწვევს, ქვეყანას კი ხანგრძლივი ავტორიტარიზმისთვის გაწირავს.

დღეს „ქართული ოცნება“ უკვე დაჩქარებულად აშენებს კონსოლიდირებულ ავტორიტარიზმს ჩვენს ქვეყანაში, რომელშიც ოლიგარქიული რეჟიმი სრულად აკონტროლებს ხელისუფლების სამივე შტოს, ზღუდავს კრიტიკულ აზრს და ანგრევს დამოუკიდებელ სამოქალაქო საზოგადოებას. რეჟიმს 50-ზე მეტი პოლიტიკური პატიმარი ჰყავს და ყოველდღიურად ზრდის ძალადობას მშვიდობიან მოქალაქეებზე.

განსაკუთრებით საგანგაშოა რეჟიმის მხრიდან 2008 წლის ომის პოლიტიზირების მცდელობა. “ქართული ოცნების” მისწრაფება, გადაწეროს ჩვენი უახლესი ისტორია და რუსეთ - საქართველოს ომში საქართველო წარმოაჩინოს დამნაშავედ და ამორალურად გაჩუმდეს რუსეთის პასუხისმგებლობაზე, მხოლოდ და მხოლოდ კრემლის ინტერესებს ემსახურება და ჩვენი ისტორიის ამ მონაკვეთზე საფუძვლიანი მსჯელობისა და გააზრების შესაძლებლობასაც კი გვართმევს. ეს პოლიტიკა გრძელვადიანად საფრთხეს უქმნის ქვეყნის ეროვნულ უსაფრთხოებასა და წინააღმდეგობაში მოდის საერთაშორისო სასამართლოების გადაწყვეტილებებთან.

სამწუხაროდ, დღეს საერთაშორისო დონეზე დემოკრატია სერიოზული გამოწვევების წინაშე დგას. ჩვენ ვაკვირდებით მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ შექმნილი წესრიგის რადიკალურ ცვლილებას, რომელიც სახელმწიფოების თანასწორობისა და სუვერენიტეტის პრინციპზე იდგა. მემარჯვენე, ნაციონალისტური და ავტორიტარული ძალები ცდილობენ, შეარყიონ წესებზე დაფუძნებული საერთაშორისო წესრიგი. ეს ქართული ოცნების მსგავს ავტორიტარულ რეჟიმებს აძლევს საშუალებას, რომ ადგილობრივ პოლიტიკაში კიდევ უფრო გააძლიერონ ავტორიტარული დისკურსი. თუმცა, მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ პარადოქსულად, სწორედ დღეს ევროკავშირის ქვეყნები გაერთიანებული ძალებით ახდენენ უსაფრთხოების მექანიზმების გამყარებას და უკეთეს კოორდინაციას. “ქართული ოცნება” კი, რომელმაც მიზანმიმართულად გაანადგურა, ფორმალურადაც კი შეაჩერა ევროინტეგრაციის პროცესი, გვაკარგვინებს შესაძლებლობას, რომ ევროკავშირის ნაწილი გავხდეთ და ჩვენი ქვეყანა გლობალური რყევების ამ რთულ ისტორიულ მიჯნაზე დემოკრატიული, დაცული და მშვიდობიანი გავხადოთ.

ამ მძიმე რეალობის მიუხედავად, საქართველოს მომავალი კვლავ ჩვენს ხელშია. დღეს, ჩვენ, ხალხმა უნდა დავიცვათ სუვერენიტეტი, დამოუკიდებლობა და დემოკრატიზაციის შანსები. აუცილებელია ნდობის სივრცეების შექმნა, სამოქალაქო საზოგადოების გაძლიერება და მშვიდობიანი წინააღმდეგობის ფორმების განვითარება, რათა შევაკავოთ ავტოკრატიზაცია, იზოლაცია და გაღარიბება.

ჩვენი დამოუკიდებლობა ისევ დასაცავია!

გაზიარება