დამოუკიდებლობა სუვერენულობის აქტია. ის ხალხის მისწრაფებაა თვითგამორკვეს როგორი წესრიგის და მომავალის წარმოსახვა და შენება უნდა. ის ხალხის უფლებაა თვითმმართველად და დამოუკიდებლად წარმართოს პოლიტიკა და ყოველდღიურობა.

• სამწუხაროდ ჩვენი დამოუკიდებლობა დღეს სუსტია რუსული ოკუპაციისა და აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის რეგიონებში მძიმე და მოუგვარებელი კონფლიქტების ჭრილობის გამო.
• ჩვენი დამოუკიდებლობა დღეს მყიფეა, რადგან არსებული პოლიტიკის გამო პოლიტიკური, ეკონომიკური, ეთნიკური, რელიგიური და სხვა სოციალური მარკერებით დაყოფილი და პოლარიზებული საზოგადოება გავხდით და თანხმობისა და საერთოობის საფუძვლები მოგვირღვიეს.
• ჩვენი დამოუკიდებლობა დღეს ნაკლოვანია, რადგან საერთო სახალხო ინტერესები პოლიტიკური ველიდან განდევნილია და ის არსებული პოლიტიკური და ეკონომიკური ელიტების ვიწრო ინტერესებით არის ჩანაცვლებული.
• ჩვენი დამოუკიდებლობა დღეს შერყეულია, რადგან ჩვენ საკუთარ მომავალზე ოცნების შესაძლებლობაც კი გვერთმევა განვითარების სწორხაზოვანი, არაადამიანური და ანტი-სოციალური პროექტების და იდეოლოგიების გამო.
• ჩვენი დამოუკიდებლობა დღეს ზედაპირულია, რადგან დემოკრატიული სისტემები და პროცედურები მხოლოდ ნომინალურად მუშაობს და მათში ჩვენი მონაწილეობა, ჩვენი ხმა და რეალური გავლენა სუსტია.

დამოუკიდებლობის იდეას და მნიშვნელობებს ყოველ ჯერზე გააზრება, მის შენებას კი მუდმივი ძალისხმევა სჭირდება. სწორედ ამიტომ ამ დღის აღნიშვნა მხოლოდ ცერემონიალური კი არ უნდა იყოს, არამედ ფიქრის, თვითკრიტიკის და ახალი გამოცდილების შემქმნელიც. ფიქრისა და შეთანხმების შემქმნელი იმის შესახებ, თუ როგორ შეიძლება გახდეს ჩვენი პოლიტიკური სისტემა და სასიცოცხლო გარემო ყველასთვის უფრო სამართლიანი, თანასწორი და ღირსეული. ამგვარი შემობრუნების შესახებ ჩვენს საზოგადოებაში გაჩენილი იმპულსებისა და პროტესტის მიუხედავად, გარდაქმნის ეს პროცესი რთულად მისაღწევი რჩება პოლიტიკურ ელიტასა და ხალხს შორის გაჩენილი ღრმა ნაპრალისა და დაშორების გამო.

სამწუხაროდ, ჩვენ ჩვენს წინაპრებსაც დავშორდით, რომლებიც 1918 წელს ახალი სახელმწიფოს მშენებლობაზე ფიქრობდნენ და მას პროგრესული პოლიტიკური იდეებით აგებდნენ. აგებდნენ იმ დროისთვის უნიკალურ სოციალ-დემოკრატიულ სახელმწიფოს, რომელიც დემოკრატიის, სოციალური სახელმწიფოს და ადამიანის უფლებების დაცვისა და თანასწორობის იდეალების უნიკალურ გადაკვეთას ქმნიდა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ახალი სახელმწიფო 1918 წლის ისტორიულ გამოცდილებასთან და სახელმწიფოებრიობასთან კავშირს აღიარებს, ეს აღიარება სიმბოლურია და უშინაარსო. 90-იანი წლების შემდეგ ყვლეფის, გაღარიბების, ომების, რეპრესიის, ხმის წართმევის, უთანასწორობის უმძიმესი გამოცდილება სამართლებრივად დეკლარირებულ პრინციპებსა და რეალობას შორის ღრმა განსვლას და კონფლიქტს აჩვენებს.

დღეს ჩვენ სასიცოცხლოდ გვჭირდება ჩვენი წარსულის, მათ შორის უახლესი წარსულის კრიტიკული გააზრება და მომავალზე ახალი შეთანხმებაც, რომელიც ყველასთვის სამართლიან და გაზიარებულ პოლიტიკურ წარმოდგენებს და მისწრაფებებს დაეფუძნება.

ამ პროცესზე დაფიქრებისა და შრომის უნიკალურ გამოცდილებას დღეს ჩვენს საზოგადოებაში რიონის ხეობის მცველების მოძრაობა ქმნის, რომელიც ქვემოდან ორგანიზებული უნიკალური სახალხო სოციალური მოძრაობაა. ეს მოძრაობა არა მხოლოდ ნამახვანჰესის მშენებლობის პროექტსა და არსებულ უსამართლო ენერგოპოლიტიკას აკრიტიკებს, არამედ ფუნდამენტურად ეჭვქვეშ აყენებს ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკური განვითარებისა და წესრიგის ლოგიკას და მასში საერთო საჯარო ინტერესის, სოციალური საჭიროებების, გარემოს დაცვისა და ღირსების პატივისცემის გამოტოვებას ამხელს. თვითმმართველი მოქალაქის იდეალი და პრაქტიკა დღეს სწორედ ამ მოძრაობის მონაწილეების ძალისხმევას უკავშირდება. ეს მოძრაობა დღეს ხმა, ღირსება და ძალაწართმეული მოქალაქეებისთვის სიტყვის, მნიშვნელობის და იმედის დაბრუნების პროცესია და გვინდა, რომ დღევანდელ დღეს სწორედ ამ მოძრაობის ლიდერებს გადავუხადოთ მადლობა მათი შრომისთვის და ბრძოლისთვის.

ჩვენ მადლობას ვუხდით მშრომელებს, ქალებს, მიგრანტებს, გლეხებს და სხვა სოციალურ და პროფესიულ ჯგუფებს, რომლებიც მათი არაღიარების და ხშირად ექსპლოატაციის მიუხედავად, წლებია საკუთარი შიშველი შრომით და თავდადებით ქმნიან ჩვენი არსებობის და განვითარების საფუძვლებს.

სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ჩვენს ყველა მოქალაქეს ულოცავს დამოუკიდებლობის დღეს და სოლიდარობის პრაქტიკებით უფრო დემოკრატიული, სამართლიანი, ღირსეული და თანასწორი პოლიტიკური რეალობის შექმნის იმედს იტოვებს.

გაზიარება