• Դոնոր; Արևելք-Արևմուտք կառավարման ինստիտուտ

Անկախությունից ի վեր աղքատությունն ու սոցիալական բացառիկությունը շարունակում են մնալ կարևոր խնդիրներ Վրաստանում: Այս հարցերը տարիներ շարունակ կայուն կերպով առաջատար դիրքեր են պահպանում ազգային ժողովրդավարական ինստիտուտի (NDI) կողմից անցկացված հարցումներում երկրի բնակչությանը ամենից շատ հուզող խնդիրների ցանկում: Այնուամենայնիվ, արդյունավետ և թափանցիկ պետական քաղաքականության բացակայության պայմաններում սոցիալական պաշտպանության մեխանիզմները (ներառյալ միանվագ դրամական օգնությունը, նպատակային սոցիալական օգնությունը, ինչպես նաև այլ օժանդակ ծառայություններ, բնակարան և ապաստան, հաշմանդամություն ունեցող անձանց ծառայություններ և այլն) դարձել է քաղաքական մանիպուլյացիայի գործիք ինչպես կենտրոնական, այնպես էլ մունիցիպալ իշխանությունների ձեռքում: Ավելին, Վրաստանի հասցեական սոցիալական աջակցության համակարգի արդյունավետության, շահութաբերության և պահանջներին համապատասխանության հետ կապված հարցերն այլևս երկրի քաղաքական և հասարակական օրակարգի մաս չեն կազմում: Պետության անգործության արդյունքում սոցիալապես խոցելի խմբերը անտեսանելի են դառնում հասարակության մնացած մասի համար, և նրանց ձայնը լսելի չէ որոշում կայացնողների համար, ովքեր նման խմբերին դիտարկում են որպես բարեգործության շահառու: Մյուս կողմից, հասարակական կազմակերպությունները նման մարդկանց համարում են պարզ շահառուներ, այլ ոչ թե յուրահատուկ գիտելիքներով ու փորձով ու կոնկրետ իրավունքներով սուբյեկտներ։

Հաշվի առնելով ներկա իրավիճակը՝ ծրագրի նպատակն է գնահատել Վրաստանի նպատակային օգնության ծրագիրը՝ օգտագործելով մարդու իրավունքների վրա հիմնված մոտեցումը, որն իր հերթին ներառում է այնպիսի սկզբունքներ, ինչպիսիք են հզորացումը, անձակենտրոն մոտեցումը, կարիքներին հարմարեցված ծառայությունների ձևավորումը (հատկապես մարդկանց համար երկակի և եռակի խոցելիություններ) և թիրախ խմբերի ներգրավման և նրանց մասնակցության ապահովման պրակտիկան։

Ծրագրով նախատեսված հետազոտական ​​բաղադրիչը կուսումնասիրի հետևյալ չորս հիմնական խնդիրները.

1. Որքանո՞վ է Վրաստանում գործող սոցիալական պաշտպանության համակարգը, մասնավորապես սոցիալական նպաստի բաղադրիչը, ուժեղացնում/օգնում տարբեր խոցելի խմբերին:
2. Որքանո՞վ է համակարգը արձագանքում տարբեր խոցելի խմբերի անհատական ​​կարիքներին:
3. Որքանո՞վ է արդյունավետ սոցիալական աջակցության նպատակային ծրագրով նախատեսված բողոքարկման մեխանիզմը։
4. Ռազմավարական սոցիալական քաղաքականությունը և դրա քաղաքական գործիքավորումը

Հետազոտություններից բացի, ծրագրի իրականացման խումբը կիրականացնի միջոցառումներ, որոնք կնպաստեն առկա համակարգը մարդու իրավունքների չափանիշներին և մարդու իրավունքների վրա հիմնված մոտեցումներին համապատասխանեցնելուն և կնպաստեն երկրում աղքատության վերացմանն ու խոցելի համայնքների ամրապնդմանը:

Կիսվել