Վրաստանի Ազգային վիճակագրական ծառայության մայիսի 29-ին հրապարակած տվյալների համաձայն՝ երկրում աղքատության բացարձակ մակարդակը նվազել է և հասել պատմական նվազագույնին՝ 11,8 տոկոսի։ Իշխանամետ լրատվամիջոցները (Իմեդի, POSTV) այս թիվը մեկնաբանում են մանիպուլյատիվորեն և պնդում, որ ավելի քան 145 հազար մարդ հաղթահարել է աղքատությունը։

Իրականում, Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալները միայն ցույց են տալիս, թե Վրաստանի ներկայիս բնակչության որ մասն է գտնվում բացարձակ աղքատության մեջ և ոչինչ չի ասում այս ցուցանիշի հիմքերի ու պատճառների մասին։ Հասկանալի է, որ աղքատության բացարձակ ցուցանիշի նվազումը ինքնաբերաբար չի նշանակում, որ բնակչության այս հատվածը հաղթահարել է աղքատությունը, թեպետ վերոնշյալ լրատվամիջոցները փորձում են դա ապացուցել։

Իրականում ծայրահեղ աղքատության մեջ ապրող մարդկանց տեսակարար կշիռը կարող է նվազել ոչ միայն տնտեսական հզորացման և աղքատության կրճատման, այլ նաև մի շարք այլ գործոնների պատճառով։ Դրանց թվում՝ է բնակչության արտագաղթը երկրից. 2023 թվականին Վրաստանից ռեկորդային թվով քաղաքացիներ լքել են երկիրը՝ ավելի քան 163 հազար մարդ։

Մի շարք այլ գործոններ կարող են էական ազդեցություն ունենալ բացարձակ աղքատության մակարդակի կրճատման վրա, այդ թվում.

• Սոցիալական նպաստի և հարակից նպաստների հասանելիություն - Շուրջ 660,000 մարդ կենսապահովման, ինչպես նաև սոցիալապես անապահով խավի հետ կապված սոցիալական աջակցության մի շարք ծառայությունների ստացող է: Պետությունից ստացված եկամուտների այս կերպ որոշելը կարող է հիմք հանդիսանալ մարդկանց բացարձակ աղքատության կատեգորիայից դուրս բերելու համար։ Սակայն նման պետական ​​աջակցությունը շատերի համար եկամտի միակ աղբյուրն է, և դրա դադարեցումը կվտանգի նույնիսկ նրանց ֆիզիկական գոյությունը.
• Կախվածություն էմիգրանտների տրանսֆերտներից - Վրաստանի Ազգային բանկի տվյալների համաձայն՝ 2023 թվականին երկրում տրանսֆերտների ծավալը կազմել է 4 մլրդ. դոլար, իսկ 2024 թվականի առաջին չորս ամիսների ընթացքում՝ գերազանցել է 1 մլրդ. ԱՄՆ դոլարը։ Պարզ է, որ առանց ներգաղթյալների աջակցության, բնակչության մի մասի բարեկեցությունը լրջորեն կասկածի տակ կդրվեր։

Աղքատության և սոցիալական անհավասարության մասին խոսելիս անհրաժեշտ է հաշվի առնել այնպիսի ցուցանիշներ, ինչպիսիք են հարաբերական աղքատությունը և Ջինիի գործակիցը։ Վերլուծելով այս երկու տվյալները՝ պարզ է դառնում, որ 2023 թվականին իրավիճակը նախորդ տարվա համեմատ էապես չի բարելավվել, որոշ դեպքերում նույնիսկ վատթարացել է։

Հարաբերական աղքատությունը սոցիալական խոցելիության և եկամուտների անհավասարության կարևոր ցուցանիշներից է։ Այն ցույց է տալիս բնակչության այն մասնաբաժինին, որը սպառում է միջին սպառողական ծախսերի 60%-ից պակաս: Ինչպես պարզվեց, 2023 թվականին ողջ երկրում աղքատության հարաբերական ցուցանիշը նվազել է ընդամենը 0,1%-ով և կազմել 19,8%։ Հարկ է ընդգծել, որ գյուղական բնակավայրում հարաբերական աղքատությունն աճել է 0.2%-ով և հասել 26.8%-ի, ինչը ևս մեկ անգամ վկայում է մարզերում բնակվող մեր համաքաղաքացիների առանձնահատուկ խոցելիության և սոցիալական պաշտպանության քաղաքականության թուլության ու մասնատվածության մասին։

2023 թվականին աճել է նաեւ «Ջինի» գործակցի ցուցանիշը, որը հասարակության եկամուտների միջև անհավասարության ցուցանիշն է։ Ինչպես երևում է վիճակագրական տվյալներից, ընդհանուր սպառողական ծախսերի հարաբերակցությունն աճել է 2 կետով և հավասարվել 2020 թվականի ցուցանիշին, ինչը նշանակում է, որ երկրում աճել է սոցիալական անհավասարությունը։

Մինչ այժմ պետությունը չունի արդար և մարդու իրավունքների վրա հիմնված սոցիալական քաղաքականություն, որը հնարավորություն կստեղծեր մեր երկրի ժողովրդի արժանապատիվ կյանքի համար։ Իրական բարեփոխումների փոխարեն կառավարությունը պահպանում է մի համակարգ, որը բնակչությանը կախվածության մեջ է դնում սոցիալական ապահովության վճարներից և շարունակում է քաղաքականորեն գործիքավորել այդ կախվածությունը և ընդհանրապես սոցիալական խնդիրների քաղաքական գործիքավորումը:

Կիսվել