Չնայած վերջին տասնամյակում գրանցված փոքր բարելավմանը, նեոլիբերալ զարգացման և տնտեսական աճի պայմաններում ապակարգավորված տարածքի վերակարգավորման առումով, ինչին մեծապես նպաստել են արևմտյան ֆինանսական հաստատությունների և  Եվրամիության ու Վրաստանի միջև ասոցացման օրակարգի շրջանակներում ընդունված առաջարկությունները կամ պարտավորությունները, ցավոք սրտի, նշված առաջընթացը մի կողմից չնպաստեց ոչ ֆորմալ տնտեսության ֆորմալացմանը կամ ոչ ստանդարտ զբաղվածության ավելի լավ կարգավորմանը, իսկ մյուս կողմից՝ չառաջարկեց արժանապատիվ զբաղվածության վրա հիմնված այնպիսի փոփոխություններ, ինչպիսին է աշխատանքի վարձատրության բարձր մակարդակը (լինի դա ծննդաբերության արձակուրդի, արտաժամյա վարձատրության կամ նվազագույն աշխատավարձի փոփոխության հարցերը) և աշխատողների աղքատության հետևանքով առաջացած գերպարտքի կանխումը։

Բացի այդ, դեռևս անհաղթահարելի են կացարանային քաղաքականության մշակման հետ կապված այնպիսի խնդրահարույց հարցեր, ինչպիսին է անօթևանության սահմանումը ազգային օրենսդրության մեջ, որտեղ բնակչությանը բնակարանով ապահովելու միջոցառումները դեռևս անբավարար են և մասնատված, և որ ամենակարևորը դեռ պետական ​​ծառայություններից օգտվողների շրջանում անօթևանության վիճակի հաղթահարման հաջող օրինակներ չկան։ Հաշվի առնելով այս խնդիրները՝ ծրագիրը նպատակ ունի արժանապատիվ աշխատավարձի փաստաբանությամբ փոխակերպել աշխատողների զբաղվածության անկայուն իրավիճակը և փաստաբանությամբ առաջ տանել մատչելի կացարանային քաղաքականությունը: Նշված նպատակին հասնելու համար նախագիծը միտված է հետևյալ խնդիրներին.

1. Ազգային մակարդակում արժանապատիվ վարձատրության քաղաքականության փաստաբանություն,
2. Հասանելի կացարանային մեխանիզմի ներդրման խթանում:

Կիսվել